အမ်ိဳးသားထုၾကီး အတြက္ပါ ♥♥♥♥

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေပ့ါပါးေအးစက္ တဲ့ လူပ်ိဳစစ္စစ္ အခ်ိန္မ်ားကို မသိလိုက္ မသိဖာသာဘဲ ၿဖတ္သန္း စီးဆငး္လာခဲ့ပါတယ္..။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြ ၿပီးေတာ့ အေတာင္ေညာင္းငွက္လို ခဏနားခိုရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ့လာမိေတာ့ ဖို၊မ ဆက္ဆံေရးအေပၚ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုိးစင္းတဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ားက ၿပန္႔ၾကဲ လာမိပါေတာ့တယ္..။
ဒီအခ်ိန္မွာ လူတကိုယ္လုံးပူေလာင္ ေၿခာက္ကပ္သြားေစ ေလာက္တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳးေတြကို ခံစား တတ္လာသလို ၊ 
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ဟာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ၊ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက အေပၚထပ္မွာရွိၿပီး တစ္အိ္မ္လုံး မွန္တံခါးေတြ တပ္ထားပါတယ္.။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ညပိုင္း စာဖတ္ၿပီး အိပ္တာေနာက္က်လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနၿမင့္တဲ့အထိ (၁၀ နာရီ)ေလာက္ထိ အိပ္ေနမိပါတယ္.။အိပ္ေနရင္းက

ဆက္လက္ဖတ္ရႈ႔ရန္

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့အထိ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ ေပ့ါပါးေအးစက္ တဲ့ လူပ်ိဳစစ္စစ္ အခ်ိန္မ်ားကို မသိလိုက္ မသိဖာသာဘဲ ၿဖတ္သန္း စီးဆငး္လာခဲ့ပါတယ္..။
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေတြ ၿပီးေတာ့ အေတာင္ေညာင္းငွက္လို ခဏနားခိုရင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ့လာမိေတာ့ ဖို၊မ ဆက္ဆံေရးအေပၚ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုိးစင္းတဲ့ ရင္ခုန္သံမ်ားက ၿပန္႔ၾကဲ လာမိပါေတာ့တယ္..။
ဒီအခ်ိန္မွာ လူတကိုယ္လုံးပူေလာင္ ေၿခာက္ကပ္သြားေစ ေလာက္တဲ့ ခံစားမွဳမ်ိဳးေတြကို ခံစား တတ္လာသလို ၊ အိမ္မွာ အဝတ္လာေလွ်ာ္တတ္တဲ့ အိမ္နီးခ်င္း ေဒၚေရႊ ရဲ႕ အဝတ္ေလွ်ာ္စဥ္လန္ထားတဲ့ ေပါင္သား ၿဖဴၿဖဴ ၾကီးေတြကို တိတ္တခိုး အိပ္မက္ မက္မိ လာပါေတာ့တယ္..။
မိန္းမ ကိစၥ (ဖိုမ ကိစၥ) နဲ႕ ပတ္သက္လွ်င္ ေဒၚေရႊဟာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ဦး ဆိုတာ ေခါင္းငံု႔ ဝင္ခံရမွာပါဘဲ..။
ေဒၚေရႊအမ်ိဳးသားက မေအာင္ၿမင္ေသးတဲ့ ေက်ာက္အေရာင္းအဝယ္ သမားပါ..။ တစ္လမွာ ေလးငါးဆယ္ရက္သာ ခ်စ္ေသာ မိန္းမနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ႏွင့္အတူ ေနနိုင္ ရွာသူပါ..။သူတို႔အိမ္ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ရဲ႕ ေထာက္ပံ့မွုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား နဲ႕ ရွင္သန္ေနတာမို႕ ေဒၚေရႊဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ကို အိမ္ဦး ၾကမ္းၿပင္လို ဝင္ထြက္သြားလာေနခဲ့ပါတယ္..။ ေဒၚေရႊဟာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ အရြယ္ သြားနည္းနည္းေခါ သလိုရွိ ေပမယ့္ ရုပ္ပ်က္ေလာက္ေအာင္ မဟုတ္၊ မ်က္လုံးအိမ္က က်ယ္ေပမယ့္ မ်က္ေက်ာ ေသသလိုမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ႏွုတ္ခမ္းထူထူ သာမာန္ႏွာေခါင္း ရွိၿပီး မ်က္ခုံးကေတာ့ ေယာက္်ားမ်က္ခုံးေမႊးလုိကို ထူပါတယ္။ ဆံပင္ ဂုတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီး ဆံပင္ကို အၿမဲစည္းထား၊ ညွပ္ထားတတ္ပါတယ္။ အသားကေတာ့ တရုတ္မလို ကို ၿဖဴပါတယ္။ ခႏၱာကိုယ္က ခပ္ဖိုင့္ဖုိင့္ ရွိပါတယ္။ ခါးေနရာက မဆိုစေလာက္ကေလး က်င္သြားၿပီး တင္ေတြ၊ နို႕ေတြကေတာ့ အလြန္ကို ထြားပါတယ္။ ေဒၚေရႊဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္က လြဲလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ အၿငိမ္မေနတတ္ဘဲ အလုပ္တစ္ခုခုလုပ္ေနတတ္ပါတယ္။

မထင္မွတ္ဘဲနဲ႕ ေဒၚေရႊ႕ကို စိတ္ဝင္စားသြားတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ဆက္ဆံေရးဟာ အရင္လို(အထူးသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္က) ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး..။ ဒါကို ေဒၚေရႊက ကၽြန္ေတာ္အေမကို "အစ္မ အနီေကာင္က ကၽြန္မ ကိုအရင္လိုမေခၚေတာ့ဘူး၊ လူပ်ိဳၿဖစ္လာလို႔ထင္တယ္" ဆိုၿပီးသြားတိုင္ပါေသးတယ္။ သူတို႔အိမ္မွာ ေရအခက္အခဲရွိတဲ့ ေဒၚေရႊတို႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္အၿပင္မွာ ရွိတဲ့ ေရတိုင္ကီေတြ မွာ ေရခ်ိဳးအဝတ္ေလွ်ာ္ လုပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ တအိမ္သားလုံး အဝတ္ေတြကိုပါ ဖြတ္ေလွ်ာ္၊ မီးပူတိုက္ ေပးတတ္ပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ဟာ ႏွစ္ထပ္အိမ္ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ၊ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းက အေပၚထပ္မွာရွိၿပီး တစ္အိ္မ္လုံး မွန္တံခါးေတြ တပ္ထားပါတယ္.။ တစ္ရက္မွာေတာ့ ညပိုင္း စာဖတ္ၿပီး အိပ္တာေနာက္က်လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေနၿမင့္တဲ့အထိ (၁၀ နာရီ)ေလာက္ထိ အိပ္ေနမိပါတယ္.။အိပ္ေနရင္းက ေဒၚေရႊနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ဆူဆူညံညံအသံမ်ားေၾကာင့္ နိုးလာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္ သြားၿပီး ကေလးေတြကို ေအာ္ဖို႔ ၿပတင္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။ ေရခ်ိဳးတဲ့ ေရတိုင္ကီေရွ႕မွ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္လုံးတီးေလးေတြ နဲ႕ အေမဆပ္ၿပာတိုက္လို႔ မ်က္စိ စပ္တာကို ေအာ္ဟစ္ရင္း ေရေတာင္းေနၾကပါတယ္.။ ေဒၚေရႊက"
ေဟ့ေကာင္ေတြ ေရေတြ ဗုန္းေဗာလေအာ မလုပ္နဲ႕" လို႔ ၿပန္ေအာ္ရင္း ဆပ္ၿပာတိုက္ေပးေနပါတယ္.။ ဒီၿမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ေဒါသမ်ား ငုပ္လွ်ိဳးသြားၿပီး ဘာရယ္ မဟုတ္ဆက္ၾကည့္ေနၿဖစ္ပါတယ္.။ ဒီအခ်ိန္မွာ အငယ္ေကာင္က ေဒၚေရႊ ထမီကို ဆြဲၿပီး ေရေတာင္းတာမွာ ထမီေလွ်ာက်ၿပီး....ၾကီးမားထြားၾကိဳင္းၿပီး ၿဖဴေဖြးေနတဲ့ ေဒၚေရႊရဲ႕ နို႕ၾကိး တစ္ဝက္နီးပါးကို ကၽြန္ေတာ္ၿမင္လိုက္ရပါတယ္..။ ရင္ထဲမွာ ဘေလာင္ဆူၿပီး ေၿခေတြလက္ေတြေအး၊ အာေခါင္ေတြေၿခာက္ၿပီး ကတုန္ကယင္နဲ႕ ရွက္သြားသလိုလို ၿဖစ္မိတာနဲ႕ ၿပတင္းေပါက္ကို ပိတ္လိုက္မိပါတယ္.။

သုိ႔ေသာ္ ခဏ အၾကာမွာပဲ မ်က္စိထဲမွာ တဝဲလည္လည္ ၿဖစ္ေနတဲ့ ေဒၚေရႊ နို႕ၿဖဴၿဖဴ ၾကီးကို ထပ္မံေတြ႔ၿမင္လိုစိတ္ေတြ နဲ႕ ကေယာင္ေၿခာက္ၿခားၿဖစ္ၿပီး အနီေကာင္ တစ္ေယာက္ ၿပတင္းေပါက္နားကို တုန္ယင္ေသာေၿခလွမ္းမ်ားနဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္မိၿပန္ပါတယ္။စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္စုံတစ္ေယာက္မ်ား ငါေခ်ာင္းေနတာၿမင္သြားရင္ အရွက္ကြဲရခ်ည့္ရဲ႕ ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာေတြ ထူပူၿပီး အာေခါင္ေတြ ေၿခာက္ကပ္ေနပါတယ္။ ရွက္စိတ္၊ေၾကာက္စိတ္ ၊စိုးရိမ္စိတ္မ်ားသည္ ေဒၚေရႊရဲ႕ ၿဖူၿဖဴေဖြးေဖြး ရင္ႏွစ္မႊာ စြဲအားေအာက္မွာ မရွုမလွ က်ရွုံးၿခင္းမက က်ဆုံးၿပီး ၿပတင္းေပါက္ေဘးမွာ ေဒၚေရႊရဲ႕ ေရခ်ိဳုးပုံမ်ားကို တိတ္တခိုးၾကည့္ေနမိပါေတာ့တယ္။

ေဒၚေရႊသည္ အလုပ္မွန္သမွ်ကို အားရပါးရ လုပ္တတ္သူၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေရခ်ိဳးရာမွာလည္း အားရပါးရ လွ်င္လွ်င္ၿမန္ၿမန္ခ်ိဳးတတ္ပါသည္။ ေရမ်ားကို တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ထမီရင္လ်ားထားေသာ ၿဖဴေဖြး လုံးအယ္ ေနေသာ ပခုံးႏွစ္ဘက္ ထက္သို႔ ေလာင္းခ်ပါသည္။ ေရေလးငါးခြက္ေလာင္းၿပီးလွ်င္ ထမီရင္လ်ားသည္ အနည္းငယ္ေအာက္သို႔ေလ်ာက် လာတတ္ၿပီး အိပ္မက္ထဲထိ စိုးမိုးတတ္သည့္ ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ ႏို႕ႏွစ္လုံး၏ အေပၚပိုင္းတစ္ဝက္နီးပါး ၿမင္ေတြ႔ရတတ္သည္။ တခါတရံ ေရစိုထမီကို ၿဖန္႔ဝတ္တတ္သလို အခါေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဝအနီးမွ ထမီကို လက္နဲ႕ ဆြဲတင္တတ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ရင္အခုန္ရဆုံး အခ်ိန္က ေရစိုထမီ ကို လဲလွဲေသာ အခ်ိန္နဲ႕ ဆပ္ၿပာတိုက္ေသာ အခ်ိန္ပါ.။ ဆပ္ၿပာတိုက္လွ်င္ နို႕ႏွစ္လုံးကို ထမီေအာက္ထိ နွိုက္တိုက္ပါသည္။ ငုတ္တုပ္ထိုင္ၿပီး အဖုတ္ကုိ လက္ႏွုိက္ တိုက္တတ္သလို ေၿခဆင္းထိုင္ၿပီး ေပါင္အထိ ထမီလွန္ကာ ဆပ္ၿပာတုိက္ပါသည္။ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာကို စိတ္ဝင္စားလာသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ကၽြန္ေတာ့္ အေနအထိုင္မ်ား၊ အခ်ိန္အသုံးၿပဳမွု မ်ားသည္လည္း စိတ္ဝင္စားရာကို အားေပးလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ နံရံကပ္ ၿပကၡဒိန္တစ္ခု ဝယ္ၿဖစ္သည္။ ေန႔တိုင္း ေဒၚေရႊေရခ်ိဳးေသာ အခ်ိန္မ်ားကို ခဲတံနဲ႕ ေရးမွတ္ထားသည္။ ေဒၚေရႊသည္ တစ္ေန႔ကို ေရ ႏွစ္ခါ အနည္ဆုံးခ်ိဳး တတ္သည္.။ မနက္ ၉ နာရီခြဲ ပတ္ဝန္းက်င္ ႏွင့္ ညေန ၅ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္။
ထိုအခ်ိန္မတိုင္ခင္္ နာရီဝက္ ေလာက္ အလိုကတည္းက ကၽြန္ေတာ္သည္ မိမိတိုက္စစ္ဖြင့္ရန္ ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္ထားရသည္.။ ၿပသနာတစ္ခုက ၿပတင္းေပါက္အားလုံးသည္ မွန္အၾကည္မ်ားၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ စိတ္ခ်လက္ခ် အားရပါးရ မေခ်ာင္းရေပ။ အရာရာကို သတိထား၍ ေခ်ာင္းရသည္။ ေခ်ာင္းေနရင္း နဲ႕လည္း တိုက္စစ္ ဖြင့္သည့္အခါ ဖြင့္နိုင္ၿပီး တစ္ခါတစ္ရံ ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာၿမန္ေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အေပၚထပ္မွာ လူသံၾကားေသာ္ေၾကာင့္လည္းေကာင္း တိုက္စစ္ မဖြင့္နိုင္ေခ်။မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ ေရခ်ိဳးေနေသာ ေဒၚေရႊ႕ပုံရိပ္မ်ားကို အလြတ္မွတ္သားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ဂြင္းတိုက္ၿဖစ္သည္သာ မ်ားသည္။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္ဇယားသည္ မိုးလင္း အိပ္ယာထ၊ ေခ်ာင္း၊ ထမင္းစား၊ စာဖတ္၊ဗီဒိယိုၾကည့္၊ေရခ်ိဳး ၊ဂြင္းတိုက္၊ ေခ်ာင္း၊စာအုပ္ဆိုင္သြား၊ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ ၊အိပ္ ၿဖစ္လာပါသည္။
April လ အပူလြန္ကဲလာသည့္အခ်ိန္ညတစ္ည မွာေတာ့ ေရခ်ိဳးသံေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ နိုးလာပါတယ္.။ ေဒၚေရႊေရခ်ိဳးတာပဲ ဆိုတဲ့အသိနဲ႕ အတင္းလူးလဲထ ၊ မ်က္လုံးကို ပြတ္ၿပီး ေခ်ာင္းပါေတာ့တယ္..။ အဲဒီညက ကံေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္အခန္းကို မီးပိတ္ၿပီး ၿဖစ္တဲ့အၿပင္ အၿပင္မွာက လေရာင္ေကာ၊ မီးေရာင္ကို ထိန္ထိန္လင္းတဲ့ ညပါ။ ရင္ခုန္စရာအေကာင္းဆုံး ၿပာလဲ့လဲ့ ညတစ္ညပါ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပတင္းတံခါးကို မသိမသာ ဟလိုက္ၿပီးပယ္ပယ္နယ္နယ္ၾကီးေခ်ာင္းပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထိုေန႔က နက္ၿပာေရာင္ ထမီကို ရင္လ်ားထားပါတယ္။ ၿဖဴေဖြးတဲ့အသားအေရကို နက္ျပာေရာင္ ထမီက ပံ့ပိုးေပးထားတဲ့အတြက္ ပိုမိုၿဖဴေဖြး ဝင္းဝါ ေစပါတယ္။ ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္မွ ေခါင္းေလွ်ာ္ ထားဟန္လည္း တူပါသည္။ ေရကို ေခါင္းေပၚမွ ေလာင္းခ် ေနၿပီး ၊ ၾကည္လင္ေသာ ေရတို႔သည္ နက္ေမွာင္ေသာ ဆံပင္တို႔ ႏွင့္ ၿဖဴေဖြးေသာ ခႏၹာကိုယ္ ကို ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းၿပီး နက္ၿပာေရာင္ ထမီထဲသို႔ ၿငိမ့္ေညာင္းစြာ ဝင္သြားပုံမွာ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကို တရြရြ ၿဖစ္ေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္လင့္ ေတာင့္တ ေနတဲ့ အတိုင္း ေဒၚေရႊဟာ ဆပ္ၿပာခြက္ကို ကိုင္လိုက္တာနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ရင္အစုံဟာ တဒုန္းဒုန္းၿမည္လ်က္ ေၿခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြပါ ေအးစက္ လာပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊဟာ မ်က္ႏွာ နဲ႕ လက္မ်ားကို ဆပ္ၿပာတိုက္ပါတယ္.။ၿပီးေတာ့ ထမီရင္လ်ားကို ေအာက္ကို ေလ်ာခ်လိုက္ပါတယ္.။ ၿဖဴေဖြးထြားၾကိဳင္းလွတဲ့ နို႕ၾကီးနွစ္လုံးဟာ ထမီရဲ႕ ကာကြယ္မွုေအာက္မွ လြတ္ေၿမာက္ကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနပါတယ္။ လေရာင္နဲ႕ မီးေရာင္ေအာက္မွာ ထြန္းလင္းေနတဲ့ ေနာက္ထပ္ လ ႏွစ္စင္းလိုပါပဲ။ ေဒၚေရႊနို႕သည္ ၾကီးမားလွေသာ္လည္း (က်န္းမာေရးေကာင္းသူမို႔ ထင္) အလြန္အမင္းေအာက္သို႔ ေလ်ာက်ၿခင္းမရွိပါ။ ၿပီးေတာ့ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးကို ဆပ္ၿပာသုတ္ထားတဲ့လက္နဲ႕ ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ ပြတ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဖီးအလြန္တက္လာလို႔ ကိုယ့္ ညီေလးကို ကိုယ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ မယုံနိုင္စရာ ေကာင္းေအာင္ ညီေလးက ေသးငယ္ရွုံတြေနပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသ အားငယ္သြားမိပါတယ္။

ဒါနဲ႕ ေဒၚေရႊ ေရခ်ိဳးတာကိုပဲ စိတ္ဝင္တစားဆက္ေခ်ာင္းမိပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထမီကို အနည္းငယ္ေလ်ာ့ကာ မတ္တပ္ရပ္လ်က္က အဖုတ္ေနရာ နဲ႕ ဖင္ပိုင္းေတြကို လက္နဲ႕ ေဆးေၾကာသုတ္သင္ပါတယ္။ ေဒၚေရႊလွုပ္ရွားမွုတိုင္းကို ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးက စည္းခ်က္ညီညီ လိုက္လံတုန္ခါ ေပးေနပါတယ္။ ေဒၚေရႊသည္ ထမီကိုရင္မလ်ားေတာ့ပဲ ေရမ်ားကို အဆက္မၿပတ္ေလာင္းခ်ိဳးပါေတာ့တယ္.။ ဆပ္ၿပာၿမွဳပ္ ၿဖဴၿဖဴမ်ားသည္ ေဒၚေရႊရဲ႕ လွပၾကီးမားလွေသာ နို႕ၿဖဴၿဖဴၾကီးႏွစ္လုံးေပၚက ေန မဆင္းခ်င္ဆင္းခ်င္ ၿဖင့္ ၿဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားၾကပါတယ္။

တိုင္ကီအတြင္းမွ ေရက အလြန္နည္းလာဟန္ ရွိေတာ့ ေဒၚေရႊသည္ တိုင္ကီေအာက္ကို ေရာက္ေအာင္ အနည္းငယ္အားစိုက္၍ ေရခပ္ရပါသည္။ ထိုသုိ႕ အားစိုက္ရာတြင္ နို႕ၿဖဴၿဖဴၾကီးႏွစ္လုံးသည္ တိုင္ကီ အစြန္းနဲ႕ ဖိကပ္ၿပီး ဖင္ၾကီးကို ကုန္ၿပီးခပ္ရာ ဖင္ၾကီးမွာ လည္း ၾကီးမားၿပန္႕ကားစြာ ေနာက္သို႔ တြန္းထြက္ေနပါသည္.။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီေလးကို ကိုင္ၿပီး တိုက္စစ္ ဖြင့္ပါေသာ္လည္း ညီေလးသည္ ၾကီးမားလာၿခင္းမရွိ။ ဖီးလ္ကား အလြန္တက္ေနေခ်ၿပီ။ ေဒၚေရႊသည္ ေရခ်ိဳးလို႔ ဝ ဟန္ ၿဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို လြဲ၍ ခါၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဖက္သုိ႔ မ်က္ႏွာမူကာ ခါးကိုလိမ္ၿပီး ခ်ိဳးလိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ့အား နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးကိုပင့္ကာေကာ့ၿပသကဲ့သို႔ ရွိေလရာ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ညီေလးကို လက္နဲ႕ အရမ္းေဆာင့္မိပါေတာ့သည္။ ေဒၚေရႊသည္ ေရလဲထမီကို ယူကာ ထမီရင္လ်ားလိုက္ခ်ိန္ တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သည္ လီးအနည္ငယ္သာမာလာၿပီး အရည္ထြက္၍ ဆုံးခန္းတိုင္သြားပါေတာ့သည္.။ ေဒၚေရႊ လေရာင္ ေအာက္တြင္ ထမီေလ်ာ္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္လည္း ငူူငူၾကီးၾကည့္ေနရင္းက ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လန္႔စြာ ေတြးေနမိပါေတာ့တယ္..။ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ေတြအရမ္းလွဳပ္ရွားေနပါသည္။ ေဒၚေရႊကို ေခ်ာင္းထားတာက တစ္ေၾကာင္း၊ကၽြန္ေတာ္ ဖီးလ္ အလြန္တက္ေသာ္လည္း လီးမေတာင္သည္ကိုစိုးရိမ္တာက တစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ပါ။ စိတ္လွဳပ္ရွားလြန္းေနသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္သလိုလိုၿဖစ္ေနသၿဖင့္ ကုတင္ေပၚမွာပလက္လွန္ၿပီး ခဏနားေနရပါေတာ့တယ္။ အတန္ၾကာမွ ကုတင္ေပၚမွထကာ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေရေအးေအးတစ္ခြက္ကို အငမ္းမရေသာက္မိပါတယ္.။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္မ်ား အေတာ္အတန္တည္ၿငိမ္လာေတာ့မွ ပန္းေသတဲ့လူတစ္ေယာက္ဟာ ဖီးလင္ရွိလ်က္ မေတာင္ နိုင္တာလား၊ ဖီးလင္ ကို မရွိတာလား ဆိုတာကို သိခ်င္လာပါေတာ့တယ္.။ ဒီလိုနဲ႕ အဲေန႔ည ကုန္ဆုံးၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ ဆ၇ာတင္ရမယ့္၊ စိတ္ခ်ရမယ့္ လူတစ္ေယာက္ကို လိုက္ရွာ ရပါေတာ့တယ္။စဥ္းစားရပါေတာ့တယ္။ ဒီမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ကိုေအာင္ေအာင့္ကို သတိရမိေတာ့တာပါပဲ။

ဒါနဲ႕ ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာမွာ စာအုပ္အငွားဆိုင္က ကိုေအာင့္ ဆီကို လက္ဖက္ရည္ေသာက္သြား ေခၚရင္း မိမိလိုရာဖက္ကို ဆြဲၿပီးစကားကို နည္းနည္းေတာက္ၾကည့္ပါတယ္။သူသိသေလာက္ေတာ့ ေၿပာၿပေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္လိုခ်င္ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေသခ်ာမေရာက္ပါ..။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဖြင့္မေမးရဲပါ။သူ႔ဆီမွ အခ်က္အလက္တစ္ခု ရတာက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳသည္ လိင္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေဆးပညာမ်ားကို စာအုပ္ထုတ္ေဝေၾကာင္းပင္။”ကိုေအာင့္ ဆီမွာသူ႔စာအုပ္ေတြ ရွိလား” ဆိုေတာ့ သူဆီမွာ မရွိဘဲ ျမိဳ႕ထဲက စာအုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ညႊန္းလိုက္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ ဆိုင္ကယ္ေလးေပၚတက္ခြၿပီး ကိုေအာင္ေၿပာေသာစာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္တြင္ ဆိုင္ပိုင္ရွင္မိန္းမၾကီးထိုင္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ဝင္သြားသြားခ်င္း
“ရဲမာန္ ဘာစာအုပ္လာရွာလဲ၊ ေမေမ တို႔ေကာ ေနေကာင္းၾကရဲ႕လား “ ဆိုၿပီး ႏွဳတ္ခြန္းဆက္သ ပါေတာ့တယ္။(ကၽြန္ေတာ့္ နာမည္သည္ ရဲမာန္၊ရဲရဲ၊အိမ္တြင္အနီေကာင္)
ကၽြန္ေတာ္လည္း “လိင္အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ” ဆိုေသာေခါင္းစဥ္မ်ိဳးကို ဒီအန္တီၾကီးေရွ႕မွာ ဘယ္လိုမွ ဝယ္လို႔ မၿဖစ္တာ ေသခ်ာသြားေလၿပီ။ေနာက္စာအုပ္ဆိုင္ဆိုတာကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕မွာ ကေရႊထက္ရွားေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္းစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႕
“ အန္တီ ဆိုင္ကေကာင္မေလးေတြ မရွိလို႔လား” ဆိုၿပီး တည့္ေမးလိုက္ရာ
“သားေရ သူတို႔က စာေမးပြဲရွိလို႔ ဒီတစ္ပတ္ႏွစ္ပတ္ကို အန္တီပဲ ဆိုင္ထိုင္ရမယ္” ဆိုတဲ့အေၿဖကို ရပါေလရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္လုပ္ေနၿပီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ဝတၱဳတစ္အုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး ၿမည္းၾကည့္ေနခ်ိန္ဝယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဆိုင္ထဲသို႔ဝင္လာေၾကာင္း ေရေမႊးနံ႔ ႏွင့္ ႏွုတ္ဆက္သံတို႔ေၾကာင့္သိလိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရႊဥေဒါင္းစာအုပ္ ကို ဝယ္မည္ဟု ဆုံးၿဖတ္ၿပီး ဆိုင္ရွင္ အန္တီၾကီးဆီအလာတြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က အၿခားတစ္ဖက္မွ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ၿပီး ဆိုင္ရွင္ အန္တီ ထံေလွ်ာက္လာေလသည္။ အမ်ိဳးသမီးသည္ အသားၿဖဴၿဖဴ၊မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း၊ စြဲေဆာင္မွု ရွိေသာ ရုပ္ရည္ ရွိေပသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တၿပိဳင္နက္နီးပါး ေကာင္တာကို ေရာက္သၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ထုံးစံအတိုင္း အားနာစြာနဲ႕သူ႔ကို ဦးစားေပးကာ မ်က္ႏွာကို ထပ္မၾကည့္ရဲသၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီး၏ ေၿခေခ်ာင္းေလးမ်ားကို ၾကည့္ေနမိသည္။ သူ႔ေၿခေထာက္ကေလးသည္ အလြန္လွပါသည္။ စီးလာေသာ ေၿခညွပ္ဖိနပ္ေလးနဲ႕ အလြန္ လိုက္ဖက္ပါေပသည္ ဟု စိတ္ထဲမွ ခ်ီးက်ဴးမိၿပီး အမ်ိဳးသမီးလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကို ၾကည့္လိုစိတ္ၿပင္းလာေသာေၾကာင့္ ခိုးၾကည့္မိ၏။ လက္ၿဖဴၿဖဴေလးေပၚတြင္ အေမႊးနု ဝါက်င္က်င္ေလးမ်ားက လက္ဖ်ံတေလွ်ာက္တြင္ ရင္ခုန္ဖြယ္အတိ။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ရွည္ရွည္ေလးေတြ ကိုလက္သည္းနီ ပန္းေရာင္ဆိုးထားျပီးလက္ခုံတေလွ်ာက္ တြင္ ေမြးညွင္းစိမ္းေလးမ်ား။ လက္ထဲတြင္ေတာ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ထားသည္။ စာအုပ္ေပၚတြင္

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ညိဳ
သိပၸံ နည္းက် ဖိုမ ဆက္ဆံေရး


ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲက တစ္စုံတစ္ခုေသာတြန္းအားက ဒုန္းကနဲ အသံၾကီးၿမည္ၿပီး တြန္းပို႔လိုက္သလို အမ်ိဳးသမီးမ်က္ႏွာက္ို ကၽြန္ေတာ့္ အသိမပါဘဲနဲ႕ အလိုအေလ်ာက္ ေသခ်ာၾကည့္မိလိုက္ပါေတာ့သည္။ သူရဲ႕ လွပတဲ့ ႏွဳတ္ခမ္း နီနီေလး တစ္ဖက္ကို အေပၚသို႔ တြန္႔ေကြးလ်က္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပံဳးၿပၿပီးခ်ာကနဲ လွည့္ကာ ကားကားစြင့္စြင့္ တင္မ်ားကို တစ္လုံးခ်င္းလွဳပ္ခါသြားေအာင္ ေလွ်ာက္လွမ္းထြက္ခြာသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား နဲ႕ၾကက္ေသေသလွ်က္ က်န္ခဲ့သည္။ အဲဒီေန႔တစ္ေနကုန္ ကၽြန္ေတာ့္ ၿပသနာကို ရွာေဖြဖို႔နည္းလမ္းမ်ားကို လက္ေလ်ာ့လိုက္ရၿပီးေနာက္ အၾကံအိုက္ေနစဥ္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးနဲ႕ တစ္ၿမိဳ႔လုံးအႏွံ႔ဟိုမွ ဒီသို႔ ဆိုင္ကယ္ဦးတည့္ရာ ေလွ်ာက္ေမာင္းေနမိပါေတာ့သည္။အေၾကာ္ဆိုင္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ဘုရား ေနရာမ်ိဳးစုံလည္းေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ပိုက္ဆံပါသမွ်လည္းကုန္ၿပီ။
ညေနေစာင္းမွာ ေလေကာင္းေလသန္႔ရွဴၿပီးတစ္ေယာက္တည္း ထိုင္လို႔ရမယ့္ေနရာကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွ ၈ တန္းတုန္းက ေက်ာင္းထြက္ၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းတစ္ေယာက္နဲ႕ ပက္ပင္းၾကီးေတြ႔လို႔ စကားစၿမည္ေၿပာေနရပါေသးသည္။
“ကိုရဲ မင္းဆယ္တန္း ေၿဖနိုင္လားကြ။”

“မဆိုးပါဘူးကြာ၊ေအာင္ ေကာင္းပါရဲ႕၊ မင္းေကာ စီးပြားေရးေကာင္းရဲ႕လား”

“ေအး ေကာင္းတယ္ လို႔ ေၿပာလို႔ရတယ္ကြ၊ ငါေက်ာင္းကထြက္ေတာ့ (ဗီဒီယို)ေခြငွားဆိုင္မွာ လုပ္ေနတာ၊ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္အဲ့မွာ လုပ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လုပ္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႕ အၿမတ္အစြန္းကို နားလည္လာေတာ့ ငါ့ဆိုင္ကယ္ကို ေရာင္းၿပီး အခု ကိုယ္ပိုင္ အငွားဆိုင္ ေထာင္လိုက္တယ္ကြ။ ခု တစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိေတာ့ ဗီဒိယိုရုံ ႏွစ္ရုံပါ ---ထဲ နဲ႕---ထဲမွာ ေထာင္ထားတယ္ကြ။ ဗီဒီယိုရုံမွာ မုန္႔ေတြ ေဆးလိပ္ ကြမ္းယာပါ တင္တယ္ေလကြာ။ င့ါညီမ မိမိ တို႔ေရာင္းတာေပါ့။ ကြမ္းကေတာ့ သူမ်ားဆီက ယူေရာင္းတယ္ကြ။ အခုဒီနားက ကြမ္းဆိုင္ကို ေအာ္ဒါ ကိစၥ လာေၿပာတာကြ။ “

“ေအး ဒီနားက ---ဆိုင္လား၊ ကြမ္းေကာင္းတယ္လို႔ေတာ့ ငါၾကားဖူးတာပဲ”

“မင္းေကာ အခုဘာေတြ လုပ္ဖို႔ရွိလဲ၊ DSA ေၿဖမွာလား၊ ေက်ာင္းပဲတက္မွာလား၊ နိုင္ငံၿခားေတြဘာေတြ သြားမွာလား”

“ငါလား မသိေသးပါဘူးကြာ။ အမွတ္ကလည္း ရွိေသးတာကိုး”

သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားေကာင္းေနခ်ိန္တြင္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး စက္ဘီးတစ္စီးနဲ႕လာေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ခုန္သံကလည္း သူ႔ကို မွတ္မိေၾကာင္းသက္ေသ ၿပပါသည္။ စာအုပ္ဆိုင္မွာ ဟိုစာအုပ္ဝယ္သြားသည့္ အမ်ိဳးသမီး။

ေလအလြန္တိုက္ေသာ ထိုေနရာတြင္ အမ်ိဳးသမီးဝတ္ထားေသာ ထမီစကတ္အကြဲသည္ လက္နဲ႕ထိန္းေနသည့္ၾကားက စက္ဘီးနင္းလိုက္တိုင္း ၿဖဴေဖြးေသာ ေၿခသလုံးသားကစ္ကစ္ေလးမွသည္ ဒူးလုံးလုံးၿပည့္ၿပည့္ေလး အထိ လန္လန္တက္ေနသည္။ ထမီစကတ္ကို လက္နဲ႕ ကုန္းဖိေနရေသာေၾကာင့္ ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္သည္ ေရွ႕သိုဝဲက်ကာ မ်က္ႏွာကိုဖုံးအုပ္ၿပီးေလတြင္ တဝဲဝဲ တလြင့္လြင့္။အကၤ်ီအသားကလည္း စပန္႔သားကဲ့သို႔ေပ်ာ့ေၿပာင္းပါးလွပ္ေသာ အသားၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ သူမ၏ခႏၵာကိုယ္ အေပၚပိုင္းတစ္ခုလုံးကိုအတိုင္းသား။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရွ႕ကအၿဖတ္တြင္ သူက ၿပဳံးေယာင္ေယာင္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္လည္း သူမေက်ာ္သြားသည္ ႏွင့္သမင္လည္ၿပန္သည္အထိ လိုက္ၾကည့္မိသည္။ သူမ၏ လုံးက်စ္ၿပန္႔ကားေသာ ထိုင္ခုံထက္မွ တင္သားမ်ားသို႔။

ကၽြန္ေတာ့္အၾကည့္ကို ရိပ္မိေသာ သူငယ္ခ်င္းက

“ ႏွင္းတို႔ကေတာ့ မိုက္တုန္းပဲ”

“ဘယ္သူ။ မင္းသူ႔ကို သိလို႔လား”

“နာမည္ၾကီးေလကြာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိၾကတယ္။ မင္းသာ အိမ္တြင္းပုန္းမို႔ မသိတာ”

“ဘယ္လို နာမည္ၾကီးတာလဲ ကြ”

“သူငယ္ခ်င္း ငါအခုေၿပာမွာ အတင္းလိုမ်ိဳးၿဖစ္ေနမယ္။ ငါသိသေလာက္ မင္းကို ေစတနာနဲ႕ ေၿပာတယ္လို႔ပဲ စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားကြြာ။ ဒီေစာ္က
နည္းနည္းရွဳပ္တယ္၊ သူနဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ေယာက္်ားေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒုကၡေရာက္တတ္ၾကတယ္လို႔ၾကားဖူးတယ္။ၿမင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုပုံမ်ိဳးနဲ႕ဒုကၡေရာက္သလဲေတာ့ ငါလည္းေသခ်ာ မသိဘူး။ကဲငါဆိုင္သြားၿပီး ညကား ၿပဖို႔ အေခြေတြ ရုံေတြကို ပို႔ရဦးမယ္။”

“ညကား ဆိုတာ ဘာလဲကြ ဟဲ ဟဲ”

“ေဟ့ေကာင္ေရ အဲလိုကားေလးေတြတခါတေလၿပၿပီး ေၾကၿငာရတာေပ့ါကြာ။မင္းပ်င္းရင္ ဆုိင္လိုက္ခဲ့ေလ”

ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းထဲတြင္အေတြးတစ္ခ်က္လက္သြားသည္။ ေအာကားၾကည့္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ပန္းေသမေသ သိနိုင္ေပတာပဲ။
ကၽြန္ေတာ္အလြန္ေပ်ာ္သြားသည္။ စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္သြားသည္။

“ေအးငါလိုက္ခဲ့မယ္။ ငါလည္းအေခြမၾကည့္ရတာၾကာလို႔ ၾကည့္ခ်င္ေနတာ အေတာ္ပဲ” ဒီလိုနဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အေခြဆိုင္က ေအာေခြတစ္ေခြ နဲ႕ NC 17 ႏွစ္ေခြ ယူလာၿပီး အိမ္ၿပန္လာခဲ့သည္။အိမ္ၿပန္ေရာက္ေတာ့ ေဒၚေရႊနဲ႕တၿခားအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေမေမနဲ႕အတူ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတာ ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေဒၚေရႊ႕မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းသလို ေမေမ့မ်က္ႏွာသည္လည္း စိတ္ရွဳပ္ေဒါသ ထြက္ေနဟန္ရွိ၏။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေခြေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲတြင္ ဖြက္ထားၿပီးညက်မွ ၾကည့္ရင္ၿပင္ဆင္ထားရင္း ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြ အရမ္းေစာၿပီး ထိုင္မရ ထမရ ၿဖစ္ေနခဲ့သည္။ခဏနား ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားရန္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ငိုသံကိုၾကားရ၏။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေမေမ့ကို အရမ္းစိတ္ပူသြားမိသည္။ ေမေမမ်ားငိုေနတာလား။ေမေမတို႔အခန္းမွလာေသာ ငိုသံ။ ဒါနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ေမေမတို႔အခန္းနားကို ခ်ဥ္းကပ္မိသည္။ ေမေမ့စကားေၿပာသံကို ၾကားေနရသည္။ ငိုသံသည္ တၿခား အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး ၿဖစ္၏။ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထမင္းစားခန္းသို႔ ဝင္လာခဲ့သည္။ ေမေမကိုေခၚမလို႔လုပ္ၿပီးမွ ေဖေဖၿပန္မေရာက္ေသးတာသတိထားမိသည္။ ေမေမသည္ ေဖေဖမပါဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ ညစာ မစားတတ္။ ေဖေဖသည္လည္း ညတိုင္း အိမ္မွာထမင္းစားသည္။ ဧည့္ခံပြဲသြားေစဦးေတာ့ အိမ္မွာ ထမင္းစားဖို႔ကို ဗိုက္ထဲမွာေနရာ နည္းနည္းခ်န္ထားသည္ဟု ဆိုေလ့ရွိသည္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းသာ ထမင္းစားႏွင့္လိုက္သည္။ တစ္ေန႔လုံးဘာမွ ဟုတ္တိပတ္တိ မစားထားသၿဖင့္ အလြန္စားလို႔ေကာင္းသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဒုတိယေၿမာက္ ထမင္းထ ထည့္စဥ္ ေမေမ နဲ႕ ေဒၚေရႊ အိမ္ခန္းထဲမွာ ထြက္လာသည္။ေဒၚေရႊ႕မ်က္ႏွာသည္ အလြန္အမင္းငိုထားဟန္ ရွိ၏။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ မမရယ္ လို႔လည္း ေမေမ့ကိုေၿပာသံၾကားရ၏။ ေမေမကေတာ့ “ေရႊေရႊရယ္ ကိုယ့္အမ်ိဳးလိုသေဘာထား၊ ေအးအတူ ပူအမွ် ေပါ့ကြယ္ ” လုိ႔ေလသံ ခပ္ေအးေအးနဲ႕ေၿပာေနပါသည္။

ေဒၚေရႊအိမ္ေရွ႕အထြက္မွာပဲ ေဖေဖ့ကား ဝင္လာပါေတာ့တယ္။ “ဗိုက္ဆာတယ္ ထမင္းခူး” ဆိုတဲ့ေဖေဖ့အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႕အတူ လမ္းေလွ်ာက္သံတဝုန္းဝုန္းကို လည္း ၾကားရပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စားလက္စ ထမင္းပန္းကန္ကို လက္က ကိုင္လွ်က္ ေနာက္ေဖးက ၿဖိဳးၿဖိဳး(အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလး)ေတြ နားမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီးသြားစားေနလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ေဖေဖ နဲ႕ေမေမ ထမင္းစားခန္းမွာ ထမင္း စ စားေနၾကေလၿပီ။ “ဟိုေကာင္ ခင္ေအာင္ေလ အိမ္ေပါင္ထားတယ္ တဲ့” ေမေမ ကေဖေဖ့ကို ေဒၚေရႊ႕ေယာက်္ားအေၾကာင္းေၿပာ ေနၿခင္းပါ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒၚေရႊ႕အေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္စားသူၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ မေယာင္မလည္ နဲ႕ ခိုးနားေထာင္ေနမိပါေတာ့သည္။
“အိမ္က ဆုံးေတာ့မွာမို႔ ေစ်းၿဖတ္ေပးမယ္လို႔ လာေၿပာေနတယ္၊ ညီမတို႔ ဝယ္လိုက္မယ္ေလ”
“ဘာလုပ္ဖုိ႔တုန္း”ေဖေဖ့ရဲ႕ တုံးတိတိ အသံ။
“ ေရႊေရႊနဲ႕ ကေလးႏွစ္ေယာက္ခမ်ာ သနားပါတယ္၊ ေနစရာ မရွိရင္ပိုဆိုးသြားမွာေပါ့၊ ညီမအလုပ္က လည္း ေနရာနည္းနည္းက်ဥ္းလာၿပီဆိုေတာ့ ေရႊေရႊတို႔ဝိုင္းထဲေရြ႕ ေရႊေရႊတို႔ကို သူတို႔အိမ္မွာၿပန္ထားၿပီး ေရႊေရႊကို ညီမ အလုပ္ထဲမွာ ကူခိုင္းမယ္ စိတ္ကူးထားတယ္၊ သူက အားကိုးရတယ္၊ ရိုးသားတယ္ေလ”
“ဘယ္ေလာက္တဲ့တုန္း”
“ေစ်းကေတာ့ နည္းနည္းမ်ားေနလို႔ ကို နဲ႕တိုင္ပင္တာ။ သုံးသိန္းခြဲတဲ့” (ထိုစဥ္က စူပါစလြန္း တစ္စီးမွ ငါးသိန္းခြဲ ေၿခာက္သိန္းသာ ရွိသည္။)
“အင္း။ကပ္လွ်က္အိမ္ဆိုေတာ့ ယူေတာ့ထားသင့္ပါတယ္ေလ။ မင္းအလုပ္ကို အဲ့ဘက္ဝိုင္းကိုအားလုံးေၿပာင္းေပါ့။သူတို႔ကို ကူညီရာလည္းေရာက္တာေပါ့။ စာခ်ဳပ္စာတန္း ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ဖို႔ ဦးေဇာ္(ေရွ႕ေန) နဲ႕ စီစဥ္လိုက္။ ကေလးေတြကိုလည္း ေက်ာင္းထားေပးလုိက္။ ကူညီမယ့္ကူညီအားလုံးအဆင္ေၿပေအာင္ကူညီ။ခင္ေအာင္ကို အိမ္ထဲေပးမဝင္နဲ႕။ ခင္ေအာင္ၿပန္လာေနမယ္ဆိုရင္ တၿခားအိမ္ရွာလို႔ မေရႊကို တခါတည္းအၿပတ္ေၿပာထား” ဟု ေဖေဖက ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ခ်ရင္း ထမင္းပန္းကန္ကိုတြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး သေဘာၤသီးပန္းကန္ကို အနီးသို႔ေရႊ႕လိုက္သည္။
“အဲဒါဆို ညီမေရႊေရႊကိုေခၚလိုက္မယ္ ။ ကို ပါဝိုင္းေၿပာလိုက္ရင္းေကာင္းမယ္” ေမေမ့အသံကိုေနာက္မွာခ်န္ထားခဲဲ့ၿပီး ထြက္လာခဲ့မိ၏။

ကၽြန္ေတာ္လည္း မိမိအိပ္ခန္းထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ေလတၿဖဴးၿဖဴးတိုက္ေသာ ဝရံတာတြင္ ပလက္ကုလားထိုင္္ခ် ထိုင္ရင္း ေမ့ကနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။အိပ္မက္ထဲတြင္ ေလတၿဖဴးၿဖဴးတိုက္ေနေသာ ေနရာတစ္ခုတြင္ ႏွင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆီသို႔ ႏွဳတ္္ခမ္းေလး တဖက္တြန႔္ၿပံဳးရင္းေလွ်ာက္လာေနသည္။ဆံပင္ေတြက ေလတြင္ပ်ံၾကဲေန၏။ ထမီစကတ္ ကိုဝတ္ထားရာ ေလအေဝွ႕မွာ စကပ္ကြဲေၾကာင္းက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လြင့္ေန၍ ေၿခသလုံးသား ၿဖဴၿဖဴေလးမ်ားကို ၿမင္ေနရသည္။ တခါတရံတြင္ ဒူးထိေအာင္တက္သြားၿပီး တခါတရံတြင္း ေပါင္တြင္းသားေလးေတြကို ၿမင္ရေတာ့မတတ္။ ႏွင္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕တြင္ ရပ္လိုက္ၿပီး အကၤ်ီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္ရာ ေဒၚေရႊ႕ရဲ႕ၿဖဴေဖြးၾကီးမားလွေသာ နို႔ၾကီးနွစ္လုံး ထြက္က်လာသည္။ ေရစက္ေရသီးေလးမ်ားပင္ နို႕ေပၚမွာ တြဲခိုေနေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းကို ေသခ်ာၿပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေဒၚေရႊၿဖစ္သြားၿပီး အေပၚပိုင္းတြင္ အကၤ်ီမပါဘဲ ၾကီးမားလုံးဝန္း ၿပီးၿဖဴေဖြးေနေသာ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးသည္ တဆတ္ဆတ္တုန္လ်က္္။ ေဒၚေရႊသည္ ကၽြန္ေတာ္ဆီသုိ႔ု႔တိုးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို တက္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သုံးခ်က္ေလာက္ေဆာင့္ အၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ္ၿပီးသြားၿပီး အိပ္ေနရာမွလည္းလန္႔နိုးပါေတာ့သည္။ အၿပင္မွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ပုဆိုးတြင္ သုတ္ရည္မ်ားစိုရြဲေနပါေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ အရင္က မေတြ႔ၾကံဳဖူးေသးေသာ အၿဖစ္အပ်က္ပါ.။အိပ္မက္ထဲမွာပင္ၿဖစ္လင့္ကစား ေတာ္ေတာ္အရသာရွိလွပါသည္။ လူေကာ စိတ္ပါအလြန္ လန္းဆန္းေနသလို ထင္ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိသည္က ကၽြန္ေတာ္သည္ သူမ်ားနဲ႕မတူ တမူထူးၿခားေနၿပီလား။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလိင္နဲ႕ ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါ တစ္ခုခုမ်ားစြဲကပ္ေနေလၿပီလား။တကယ့္တကယ္ မိန္းမအဖုတ္ထဲကို ထည့္ရလွ်င္ယခုအရသာနဲ႕ တူမည္လား။ ထိုအေတြးမ်ားထဲမွ မိမိကိုယ္ကို ရုန္းမထြက္နိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အၿဖစ္က ၿပသနာတစ္ခုမွ မေၿဖရွင္းရေသးခင္ ေနာက္ထပ္ၿပသနာ တစ္ခုကထပ္ေရာက္လာသလိုၿဖစ္ေနေလၿပီ။စိတ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္က်ဥ္းက်ပ္ေနေလၿပီ။ လိင္ကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ဓါတ္လည္း က်လာၿပီး မိမိ ပစၥည္းကို မိမိ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ နဲ႕ကိုင္တြယ္ ၾကည့္ရွု ေနမိသည္။

အတန္ၾကာမွ မူလ အစီအစဥ္အတိုင္း ေအာကားၾကည့္၍ ပန္းေသသည္ မေသသည္ ကို စမ္းစစ္ရန္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ ခ်ၿပီး တီဗီရွိရာ ေအာက္ထပ္ဧည့္ခန္းသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ဧည့္ခန္းအတြင္းတြင္ ေဒၚေရႊႏွင့္ကေလးႏွစ္ေယာက္ ၊ေဖေဖ၊ေမေမ တို႔ အစည္းအေဝးသည္ မၿပီးၿပတ္ေသး။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒၚေရႊ႕ကို ေကာင္းေကာင္းမ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲေသာ္လည္း သူ႔ကိုဂရုစိုက္ေၾကာင္း ၿပလိုသၿဖင့္ သားႏွစ္ေယာက္ကို လွမ္းေခၚၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲမွ ေခ်ာကလက္ တစ္ေယာက္တစ္ခုစီ ေပးလိုက္ပါသည္။ အၾကီးေကာင္ ကိုမင္းသည္ ေၿခာက္တန္းၿဖစ္ၿပီး အငယ္ေကာင္က ကိုရဲ(ကၽြန္ေတာ္ ႏွင့္နာမည္တူ) သည္ ေလးတန္း ၿဖစ္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲေခၚသြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က ကစားေသာ အရုပ္မ်ိဳးစုံ ထင္းရွဴးေသတၱာနဲ႕ တစ္လုံးေပးလိုက္ပါသည္။ ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္သည္ အလြန္အမင္းေပ်ာ္ၿမဴးသြားၿပီး ေသတၱာကို မနိဳင့္တနိဳင္သယ္ဖို႔ၾကိဳးစားၾကသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အတင္းတား ၿပီး ကားသမား ကိုၿမင့္ၾကည္ ကို လွမ္းေခၚၿပီးေအာက္ထပ္ သို႔ ခ်ခိုင္းရပါသည္။

ဧည့္ခန္းအတြင္းသို အေၿပးအလႊားဝင္သြားၾကေသာ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ကို ေဒၚေရႊက ‘သားတို႔ အရမ္းမေဆာ့ရဘူး ဟု ဟန္႔လိုက္သည္။ အၾကီးေကာင္က “ကိုၾကီးအနီေကာင္ က သားတို႔ကို အရုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးတယ္။ ေသတၱာလိုက္ၾကီးဗ်” ေသတၱာ မ လာေသာကိုၿမင့္ၾကည္က “အနီေကာင္ ဘယ္နား ခ်ရ မလဲ” ဟု ကၽြန္ေတာ့္အားေမးရာ “ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ ကို ပို႔ေပးလိုက္ပါဗ် “ လို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ၿပန္ေၿပာလိုက္ရာ ေမေမက ဝင္၍ “သား ေဒၚေရႊ ေမွာ္(ေက်ာက္တူးေသာေနရာ) ထဲ အေရးတၾကီးလိုက္သြားစရာ ရွိလို႔ ကေလးႏွစ္ေယာက္ ဒီအိမ္မွာပဲ ေနခဲ့ရမယ္ ဆိုေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ အရုပ္ေသတၱာကို ေအာက္ထပ္မွာပဲ ထားလိုက္ဦး။ ကဲၿမင့္ၾကည္ အရုပ္ေသတၱာထားၿပီးရင္ ေရႊေရႊအတြက္ ကားလက္မွတ္ရနိုင္ေသးသလားသြားၾကည့္။”

ကိုၿမင့္ၾကည္ ကုတ္ကုတ္ ကုတ္ကုတ္ နဲ႕ ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႕ ဧည့္ခန္းတြင္းမွာ ဝင္ထိုက္လိုက္သည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ေၾကာက္ေနသည္။ ေဒၚေရႊ႕ကို ေခ်ာင္းထားလို႔ မ်က္နွာပူတာေကာ၊ အေရးၾကီးတဲ့စကားမ်ားေၿပာလွ်င္ ေမာင္းထုတ္တတ္ေသာ မိဘႏွစ္ပါး၏ ႏွုတ္ကိုေကာ။ သုိ႔ေသာ္ ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမာင္းမထုတ္ဘဲ“ကဲေရႊေရႊ ညည္းကိစၥကို အခုဆုံးၿဖတ္တဲ့အတိုင္းလုပ္နုိင္လွ်င္ လုပ္ေပေတာ့။ အဲဒါက ညည္းေရာ ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးအတြက္ပါ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ အစ္မတို႔ယူဆတယ္။ ဒီအတိုင္းလုပ္မယ္ ဆိုရင္ ညည္းတို႔ ၿခံကိစၥ အလုပ္အကိုင္ စားေရးေသာက္ေရး ေတြ ငါတို႔တာဝန္သာထား။” ေဒၚေရႊသည္ နီရဲ အစ္ေဖာင္းေနေသာ မ်က္လုံးမွ မ်က္ရည္ တို႔ကိုထိန္းရန္ မ်က္ေတာင္ကို အနည္းငယ္ခတ္လိုက္ရင္း အံ့ၾကိတ္လ်က္ “ဟုတ္ကဲ့ပါ အစ္မရယ္၊ အစ္မတို႔ ေၿပာတာေတြလည္း အရမ္းမွန္ပါတယ္။ အခုကူညီေပးေနတာေတြကိုလည္း ဘယ္လိုေက်းဇူးေတာင္ ဆပ္ရမွန္းမသိပါဘူး။ ေရႊ သားႏွစ္ေယာက္အတြက္ ဘာပဲ လုပ္ရလုပ္ရပါ။ အစ္မတို႔လည္း ေရႊတို႔အတြက္ နဲ႕ စိတ္ေရာလူေရာ ပင္ပန္းေနတာ အရမ္းအားနာပါတယ္။”

ေမေမက ၿပံဳးလ်က္ “ကဲ ဒီညေတာ့ အိပ္ေတာ့။ မနက္မွ စဥ္းစားၿပီးဆုံးၿဖတ္ေတာ့ ကားလက္မွတ္က ညေနမွဆိုေတာ့ အခ်ိန္ရပါေသးတယ္၊ ငါတို႔လည္း နားေတာ့မယ္။” ဆိုၿပီးေဒၚေရႊ႕ကို အိမ္ေပါက္ဝ ထိ လိုက္ပို႔ၾကပါသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႕ ေဒၚေရႊ ၿပန္သြားေတာ့မွ ေမေမက “အစကတည္းက ဒီေကာင္ ဒီေလာက္ဆိုးမွန္း မသိလို႔” ဆိုၿပီး ကိုခင္ေအာင္နဲ႕ေဒၚေရႊ ကိစၥကို ဇာတ္လွန္ပါေတာ့သည္။ ကိုခင္ေအာင္သည္ မေအာင္ၿမင္ေသာ ေက်ာက္သမား မဟုတ္ေပ။ အတန္အသင့္ ေအာင္ၿမင္ၿပီး ဝင္ေငြလည္းေကာင္းေပသည္။ သို႔ေသာ္ အရက္၊ဖဲ ႏွင့္မခြဲနိုင္သၿဖင့္ မြဲၿပီးရင္း မြဲ၏။ ေနာက္ဆုံး ၿခံႏွင့္ အိမ္ကို ေဒၚေရႊမသိေအာင္ ေပါင္ၿပီးသုံးပစ္သည္။ ဆုံးခါနီးမွ အေပါင္ခံတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ေဒၚေရႊ အေၾကာင္းသိ၍ သနားၿပီး လာေၿပာသည္။ ေစ်းၿဖတ္ေပးသည္။ ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ေမေမက အိမ္နဲ႕ဝိုင္းကို ၿဖတ္ဝယ္ၿပီး ေဒၚေရႊတို႔ကို ဟန္မပ်က္ထားမည္။ အိမ္ႏွစ္အိမ္ၾကားထဲမွ အုတ္တံတိုင္းကို ဖ်က္ကာ ေမေမ့လုပ္ငန္းကို ေဒၚေရႊတို႔ ၿခံဘက္တြင္ အေၿခခ်မည္။ အခ်ိန္္အထိုက္အေလ်ာက္အတြင္းမွာ ဒီလုပ္ငန္းကို ေဒၚေရႊ႕ကို တာဝန္အားလုံးလႊဲေပးမည္။ ေမေမက အခုအစပ်ိဳးေနေသာ ေနာက္ထပ္လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေအာင္ၿမင္ေအာင္ စိတ္နစ္ၿပီးလုပ္ေတာ့မည္။ ေဒၚေရႊတို႔ စားဝတ္ေနေရး၊ ကေလးေက်ာင္းလခမ်ားကို တာဝန္ယူမည္။ ေဒၚေရႊလုပ္ငန္းကို နိုင္နိုင္နင္းနင္းလုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္တြင္ စုနိုင္ေဆာင္းနိုင္မည့္ ေငြပမာဏကိုလည္း သတ္မွတ္ေပးမည္။


အားလုံး ဇာတ္လွန္ၿပီးေတာ့ေမေမက ေမာသြားဟန္ နဲ႕ “ကဲ ငါေရမိုးခ်ိဳးၿပီး နားေတာ့မယ္၊ ေဖေဖေတာ့ ဘုရားရွစ္ခိုးေနေလာက္ၿပီ”ဆိုၿပီး အိမ္ခန္းထဲဝင္သြားေလေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမေမတို႔ အိပ္ခ်ိန္ေလာက္မွ ဗီဒီယို ၾကည့္မည္ၿဖစ္၍ တီဗီမွလာေနေသာ အစီအစဥ္မ်ားကို စိတ္မပါလက္မပါ ထိုင္ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ၿဖဳန္းေနရပါသည္။ တီဗီၾကည့္ေနရင္းမွ ယေန႔ ေဒၚေရႊ ေရတစ္ခါသာ ခ်ိဳးေၾကာင္းကိုသြားသတိရ၍ ၿပံဳးမိပါေသးသည္။

ညအနည္းငယ္ မိုးခ်ဳပ္မွ ကၽြန္ေတာ္ NC17 တစ္ေခြကို အရင္ၾကည့္ၿဖစ္သည္။ စိတ္ဝင္စားစြာၾကည့္ၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလးသည္ ပုံမွန္္လူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ ၾကီးထြားသန္မာလာၿပီး အေက်ာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထ ကာ နီရဲေသာ ဒစ္ၾကီးပြင့္လ်က္ တစ္စုံတစ္ခုကို ငတ္မႊတ္ေတာင့္တ ေနသကဲ့သို႔ တဆတ္ဆတ္တငင္ငင္ ၿဖစ္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပန္းမေသ ဟုကိုယ့္ဘာသာ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီးဝမ္းသာၿခင္းႏွင့္အတူ ငတ္မႊတ္ဆာေလာင္ကာ တစ္စုံတစ္ခုကို အားရပါးရ ေဆာင့္ဆက္ၿပီး တစ္ခုခု လုပ္ပလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒၚေရႊ႕ကို အရင္ဆုံးသတိရသည္။ အိမ္ထဲမွ အမ်ားသုံး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာထဲ ဝင္လာခဲ့သည္ အထိ ညီေလးသည္ ၾကီးမားရွည္လ်ားၿပီး ဆာေလာင္ေနဆဲ။ ေဒၚေရႊ႕ကို မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္မိ၏။ ၿပီးခါနီးတြင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ကို မေတြးဘဲနဲ႕ သတိရမိ၏။ သူမ အမည္ကို အသံထြက္ရင္းၿပီးသြားသည္.. ႏွင္းေရ............. ႏွင္းကၽြန္ေတာ္ ေကာင္မေလး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စိတ္ဝင္စားခဲ့ဖူးပါသည္။ ခ်စ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ႏွင္း အတြက္ ခံစားခ်က္သည္ သူတို႔ နဲ႕ မတူေပ။ ထူးၿခား၏။ ႏွင္းကို ၿမင္ၿမင္ခ်င္းရူးသြပ္သြားၿခင္းမ်ိဳး မဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္ ႏွင္း၏ အၿပဳအမူမ်ား သည္ ၿမင္ၿမင္ၿခင္းကၽြန္ေတာ့္ ရင္ထဲသို႔ ေဖာက္ထြင္းဝင္သြားဘိ ကဲ့သို႔..။ေနာက္တစ္ခုက တၿခား ေကာင္မေလးမ်ားကို ခ်စ္ခင္စြဲလန္းခဲ့ဖူးေသာ္လည္း လိင္ကိစၥ တို႔တြင္ စိတ္ကူး ခဲ့မိၿခင္းမ်ိဳးမရွိ၊ ႏွင္းကိုမူကား အလိုေလ်ာက္ စိတ္ကူးမိၿခင္းၿဖစ္ခဲ့ရေလၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ သုံးသပ္မိၿပီ.။ ကၽြန္ေတာ္ ႏွင္းကို ရ မွ ၿဖစ္ေတာ့မည္။ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ မိၿပီ။


ေနာက္ေန႔ မနက္ေစာေစာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ အလုပ္ရုံ ေရႊ႕ၿခင္းၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္မွတပါး အိမ္ရွိလူကုန္ အလုပ္ရွဳပ္ေနၾကသည္။ ပန္းရံဆရာမ်ားကလည္း ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ၾကားမွာ အုတ္တံတိုင္းကို အလွ်င္အၿမန္ ဖ်က္ခ်ၿပီး အလုပ္ရုံ ေရႊ႕ၿခင္းကို ကူညီေပးသကဲ့သို႔ ၊ အလုပ္ရုံ အသစ္အတြက္ အုတ္ခဲမ်ားကို ၿပန္သုံးလို႔ ရေအာင္လည္း ဂရုစိုက္ၿပီး အုတ္တံတိုင္းကို ဖ်က္ခ်ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ မနက္စာ ပဲၿပဳတ္ထမင္းေၾကာ္စားၿပီးေနာက္ ေရေႏြးၾကမ္းမတ္ခြက္ကို ကိုင္ရင္း အလုပ္ရုံေရြ႕ေနေသာ ေနရာသုိ႔ မေယာင္မလည္နဲ႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ အုတ္တံတိုင္းကို တြန္းလွည္း တစ္စီးဝင္စာ ဖ်က္ၿပီးသြားၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿခံဝိုင္းထဲမွ ေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ အလုပ္ရုံရွိ ပစၥည္းမ်ားကို တြန္းလွည္း မ်ားနွင့္တိုက္ခါ ေဒၚေရႊတို႔ၿခံ (ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခါင္းရင္းၿခံ) ဘက္ကို ေၿပာင္းေရႊ႕ ပုံထားၾကသည္။ ေမေမသည္ ေဖေဖ့ပုဆိုးအေဟာင္းကို ေခါင္းေပါင္းၿပီး အသံတစာစာ နဲ႕အလုပ္မ်ားေနေခ်ၿပီ။ ေဒၚေရႊသည္လည္း ထမီတိုတို ဝတ္ကာ ပန္းရံဆရာတစ္ဦးနဲ႕ စကားေၿပာေနသည္။ စကားေၿပာေနရင္းမွ ေမေမ့ကို လွမ္းေခၚသည္။ ေမေမကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းေခၚခ်ိန္မို႔ ကၽြန္ေတာ္၊ေမေမ၊ေဒၚေရႊ ႏွင့္ ပန္းရံဆရာ တို႔ သစ္ပင္ရိပ္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ စကားေၿပာၾကသည္။ ေမေမက “ထမင္းေၾကာ္ စားၿပီးပလား သား” ဆိုေတာ့ ေခါင္းၿငိတ္ၿပလိုက္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စကားမေၿပာပါ။ ေရေႏြးေသာက္ရင္း သူတုိ႔ေၿပာတာသာ နားေထာင္ေနပါသည္။ေဒၚေရႊက အုတ္တံတိုင္း တၿခမ္းကို မဖ်က္ဘဲခ်န္ထားၿပီး ေဘးမွ ေက်ာက္ထုတ္ပိုးကာ L ပုံစံ အုတ္တံတိုင္း ေဒါင့္ေကြးကို အလုပ္ရုံအတြက္ နံရံႏွစ္ဖက္ အၿဖစ္ အနည္းငယ္မြန္းမံၿပီး အသုံးၿပဳလွ်င္ ၿဖစ္နိုင္ေၾကာင္း ပန္းရန္ဆရာ နဲ႕ ညွိနွုိင္းၿပီး ေမေမ့ကို ေၿပာပါသည္။ ေမေမက အလုပ္ရုံကို သိပ္ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ မလုပ္လိုဘဲ အရင္ကအတိုင္း အၿဖစ္သာသာ ဘဲ လုပ္ဖို႔ စီစဥ္ထားသည္။ ေဒၚေရႊက အစီအစဥ္ႏွစ္ခုလုံးအတြက္ ကုန္က်စရိတ္မ်ားကို ပါးစပ္နဲ႕ အၾကမ္းဖ်င္း တြက္ၿပေနသည္။ ေငြအမ်ားၾကီး မကြာေၾကာင္းလည္း ေမေမ့ကို ေၿပာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေဒၚေရႊေၿပာသည္မ်ားကို နားမလည္တစ္ခ်က္ နားလည္တစ္ခ်က္ နဲ႕ သူ႔မ်က္ႏွာကိုသာ ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ ေမေမ လူေရြး မွန္သည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။


ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မွ ထြက္္လာၿပီးေတာ့ စာအုပ္ဆိုင္မွ ကိုေအာင္ကိုေခၚၿပီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ၿဖစ္သည္။ ဟိုအေၾကာင္းဒီအေၾကာင္း ေၿပာေနရင္းမွ ကိုေအာင္က တစ္စုံတစ္ခုကို သတိရဟန္ နဲ႕ အလန္႔တၾကား “ကိုရဲ မင္းကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လာေမးတယ္ကြ”

“ဗ်ာ။ ထူးဆန္းလွခ်ည့္လား”

ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့ တကယ္ကို ထူးဆန္းတာပါ.။ ကၽြန္ေတာ့္ ရုပ္ရည္ နဲ႕ အရည္အခ်င္း အရ မည္သည့္ မိန္းကေလးကမွ စ တင္ စိတ္ဝင္စားတာမ်ိဳး မရွိခဲ့ဖူးပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္က ေတာ့ သာမာန္ လူလတ္တန္းစား ထက္ အနည္းငယ္ ပို၍ခ်မ္းသာပါသည္။ ထိုအခ်က္က အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ဝင္စားေစေသာ အခ်က္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မယုံၾကည္ပါ။ အထူးသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္သည္ တစ္ဦးတည္းေသာ သား ၿဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ေၿပာဆိုဆက္ဆံေရး မေကာင္းပါ။ အထူးသၿဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေရွ႕မွာေပါ့.။ ထို႔ထက္ အေသးစိတ္ရလွ်င္ ခပ္ေခ်ာေခ်ာအမ်ိဳးသမီးမ်ားေရွ႕မွာေပါ့..။

“ဘယ္လို ပုံ မ်ိုးလဲဗ် “
“အသားၿဖဴၿဖဴ ခပ္ေခ်ာေခ်ာပဲကြ၊ မို္က္ေတာ့ မိုက္တယ္ ။မင္းထက္အသက္ၾကီးမယ္ထင္တယ္။ငါကဘာကိစၥရွိလဲ ငါ့ေၿပာထားခဲ့ ဆိုေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး လို႔ေၿပာတယ္။ မင္းနဲ႕ အရင္က သိတယ္တဲ့။”
“ကၽြန္ေတာ္ထက္ၾကီးတဲ့ ေခ်ာေခ်ာ အမ်ိဳးသမီး ဆိုတာ…။ မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး ကိုေဇာ္ၾကီး ရယ္”
“ငါ့ဆိုင္မွာ စာအုပ္လာငွားတာ မၾကာေသးဘူး။ ညေနပိုင္းဆို လာတတ္တယ္။”
“အင္း.ကၽြန္ေတာ္ ညေနေတာ့ မေတြ႔မိပါ့လား။”
“ေတြ႔ဖူးတယ္ ထင္တယ္ကြ။ မင္းနဲ႕ ငါက အာလူးဖုတ္တာ မ်ားေနလို႔ ။သူ႔အေဒၚက ---လူမ်ိဳးေလကြာ။မိတ္ကပ္ေတြ လိမ္းလိမ္း ထားတတ္တယ္ေလ။”
“ကၽြန္ေတာ္ ၿမင္ရင္ေတာ့ သိမယ္ ထင္ပါတယ္။ကိုေဇာ္ၾကီး နာမည္ သိသလား”
“ေဟ့ေအး။ သူ႔အေဒၚေယာက္်ားက ---ရုံးကေလ။ အဲ့လူနာမည္နဲ႕ငွားေနတာပဲ”

ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ႏွင္းမ်ား ၿဖစ္ေနမလား လို႔ ေတာင့္တ ေနမိပါသည္။ညေန ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းမယ္ ညေန။ ညေန ေရ ၿမန္ၿမန္ လာပါေတာ့.။ ညေန။
ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနခဲ့ေသာ ညေန။
အလြန္လွပေသာ ေရႊေရာင္လူးထားတဲ့ ညေန။ ညေန၏ အလွသည္ ရင္ခုန္ရစ္မူးဖြယ္..။ ဤမွ်လွပေသာ ညေနေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္ဘာေၾကာင့္ လ်စ္လ်ဴရွဳၿပီးၿဖတ္သန္းခဲ့ပါသနည္း ဟုႏွေၿမာတသစြာ ေတြးမိ၏။ ဒီညေနတြင္ ေဒၚေရႊ ေမွာ္ထဲဆင္းမည္။ ဒီညေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါမွန္းမသိေသာ ေကာင္မေလး ေခ်ာေခ်ာေလးကို ရင္ခုန္လွိဳက္ေမာဖြယ္ ေတြ႔ဆုံရမည္။ ေလာကၾကီးသည္ သာယာလွပလြန္းစြ။ ဆံပင္ကိုေကာ့ေနေအာင္ဖီး၊ ေရေမႊးနည္းနည္း ဆြတ္ၿပီး လမ္းထိပ္က ကိုေအာင့္ စာအုပ္ဆိုင္ကို စိတ္ေလာစြာ ထြက္လာခဲ့မိပါသည္။နည္းနည္း ေစာေစာ ထြက္လာမိသၿဖင့္ မိမိကုိယ္ကို ရွက္သၿဖင့္ ကြမ္းယာဆိုင္ဝင္ကာ အခ်ိန္ၿဖဳန္း ေနမိသၿဖင့္ စာအုပ္ဆိုင္ကို ေရာက္ေနက် အခ်ိန္ထက္ နာရီဝက္ေလာက္ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္ၿဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ဆိုင္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကိုေအာင္က “မင္းေကာင္မေလး ခုနပဲ လာသြားတယ္” ဟု ဆီးေၿပာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အားမရၿခင္းမ်ားနဲ႕ အတူစိတ္အားငယ္သြားမိပါသည္။ “ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္မေလး ဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ကိုေအာင္ၾကီး ကလဲ” ဟုကၽြန္ေတာ္ ေၿပာေၿပာဆိုဆို ႏွင့္ ဆိုင္အေပါက္ကို ေက်ာေပးထားေသာ ကိုေအာင္ နဲ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ခ်ိန္ဝယ္ကိုေအာင္က “အဲ….။ကိုရဲ” ဆိုၿပီး မ်က္လုံးၾကီးၿပဴးၿပီး ဆိုင္ေပါက္ဝ ကို ၾကည့္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သမင္လည္ၿပန္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ..
ရုတ္တရက္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံး ၿငိမ္သက္သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ့တကိုယ္လုံးလည္း ေအးခဲသြားသည္ ဟုထင္မိ၏။ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံမွ တပါး....တၿခားအသံမ်ားကို မၾကားေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံသည္ ဘူတာမွ ထြက္ခြာလာေသာ မီးရထားအရွိန္ၿမွင့္သကဲ့သို႔ ….။

ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ရင္ခုန္သံနတ္သမီးေလး ႏွင္း ပါ..။မမႏွင္းေပါ့.။ ႏွင္းက ေလွ်ာ္ၿပီးစ ဆံပင္ေက်ာလည္ေလာက္ကို ၿဖန္႔ခ်ထားသည္။ စပို႔ရွပ္ အကၤ်ီ အဝါေလးကို အေပၚၾကယ္သီးတစ္လုံး ၿဖဳတ္ဝတ္ထားသည္။ ၿဖဴၿဖဴဝင္းဝင္း ရင္ဘက္အသားေလးမ်ားကို ေရႊဆြဲၾကိဳးေလးက အလွဆင္ထားသည္။ မို႔မို႔ေမာက္ေမာက္ ရင္သား မ်ားက အကၤ်ီနဲ႕ ခ်ပ္ရပ္ၿပီး ၾကြားၾကြားဝင့္ဝင့္ ငွားငွားစြင့္စြင့္ ေပါ့။ ထမီစကတ္ အညိဳေရာင္ ေၿပာင္ ကို ဝတ္ထားသၿဖင့္ ေပါင္တံစင္းစင္းေလးေတြက အတိုင္းသား။ ဆိုင္ထဲအဝင္ ေလအတိုက္မွာ မ်က္ႏွာေပၚ ဝဲက်လာေသာ ဆံပင္မ်ားကို သိမ္ေမြ႔စြာ ေခါင္းဆတ္တင္လိုက္ရင္း ဆိုင္ထဲသို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း ေအးေဆးစြာ ဝင္လာပုံသည္ ခန္းနားထည္ဝါ လြန္းလွသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္မိသလို..ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္လည္း သိမ္ငယ္ က်ံဳ႕ဝင္သြားသလို ခံစားရပါသည္။ အေက်ာစိမ္းေလးေတြ ယွက္ႏြယ္ေနေသာ ၿဖဴေဖြးဝင္းအိသည့္ ေၿခေထာက္ ၿဖဴၿဖဴေလးမ်ား ကို ကတၱီပါ ေလးညွင္းေရာင္ ဖိနပ္ကေလးက ေနာက္ခံေပးထားေလရဲ႕.။ကၽြန္ေတာ္ထိုင္ေနေသာ ခုံနံေဘးမွ လန္းဆန္းတက္ၾကြဖြယ္
Body Spray နဲ႕အတူ ႏွင္းၿဖတ္သြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ ညာဘက္ၿခမ္းကို ေလဟပ္သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းငံု႔ထားဆဲ။
“အစ္ကို ကၽြန္မ ဒီစာအုပ္ေလးခုမွငွားသြားတာ၊ လဲ ခ်င္လို႔ ေပးလဲမလား” ေရႊေခါင္းေလာင္း ေလးရဲ႕ၿမည္သံက ရင္တစ္ခုလုံးကို ဆုပ္ကိုင္နင္းေၿခ လိုက္သလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၿမွားမကုန္ေပမယ့္ စစ္မေရာက္ခင္ကတည္းက လက္နက္ခ်သူပါ..။
“ရတယ္ ညီမ” ဆိုတဲ့ ကိုေအာင့္ အသံေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္နားထဲမွာ ကြဲအက္ေနသလိုလို..။
ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လုံးက ေအးခဲ ေနၿပီး ဘီလူးစီးခံရသူတစ္ေယာက္လိုမ်ိဳး လွဳပ္လို႔ မရနိုင္ေလာက္ေအာင္ အခ်စ္နတ္က ဖမ္းစားထားတယ္။ ကိုေအာင္က စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဟိုလွန္ ဒီလွန္လုပ္ေနတယ္။ ႏွင္းက စာအုပ္ေတြ ရွိေသာ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ေက်ာဖက္မွာ စာအုပ္ေတြေရြးေနေၾကာင္း အသံအရ သိရသည္။
ခဏအၾကာမွာ တိုးတိတ္တဲ့ သစ္ရြက္ေရြ႕သံလို ေၿခသံမ်ိဳးနဲ႕ ကိုေအာင့္ ေကာင္တာ ဆီသို႔ ႏွင္းၿပန္လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေမာ့္မၾကည့္ၿဖစ္.။ ႏွင္းက
“ဒီစာအုပ္ ညီမယူသြားမယ္ အစ္ကို။ အစ္ကိုဖတ္ၿပီးၿပီလား..။ ေကာင္းလား” ဆိုၿပီး ေမးခြန္းေတြ ဆက္တိုက္ေမးပါတယ္။
“အင္းဖတ္ၿပီးၿပီ.ညီမ။ မဆိုးပါဘူး ေကာင္းပါတယ္။ လူငယ္ၾကိဳက္ေပါ့။ ေအာ္ ဒါနဲ႕ ကိုရဲ နဲ႕ ညီမနဲ႕က သိၾကတယ္ မလား”
“ဟင့္အင္း မသိဘူး” ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက္ကြဲေအးစက္ က်ယ္ေလာင္လွတဲ့ အသံၾကီး။ကိုယ့္နားကို ကိုယ္ မယုံနိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ့္ပါးစပ္က ထြက္သြားခဲ့တယ္။
၁ >>ကိုေအာင့္မ်က္ႏွာၾကီး ရဲတက္သြားတယ္။
၂>> ႏွင္းက လက္လွလွေလးေတြ နဲ႕ စာအုပ္ကိုေကာက္ယူၿပီး ခဏ ၿငိမ္သက္ေနတယ္။
၃>>ကၽြန္ေတာ္ က ႏွင္းကို ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ ႏွင္းက ႏွဳတ္ခမ္းေလး တြန္႔ခနဲေနေအာင္ ၿပံဳးၿပၿပီး ဆံပင္ေတြ ဝဲကနဲ ၿဖစ္သြားေအာင္ ကိုယ္ကို လွည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ က်င္ခနဲ…..
ႏွင္းထြက္သြားေတာ့....ကိုေအာင္ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေအးခဲၿပီးက်န္ခဲ့တယ္.။ ဒီလိုနဲ႕ လွပတဲ့ညေနေလး မလွမပၿဖစ္ခဲ့ရတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ႏွုတ္ခမ္းကိုယ္ ကိုက္ရင္း ေခါင္းငုံ႕ ေနခဲ့တယ္..။ ကၽြႏ္ေတာ့္ ရင္ဘက္ကို ကၽြန္ေတာ္ၿပန္ေတြ႔တယ္.ရင္ခြင္တစ္ခုလုံး အခ်စ္ပ်ိဳးေတြ ၾကဲၿပီးၿပီ ႏွင္းေရ... အျဖစ္ပ်က္ေတြအားလုံးအၿပီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ေတြ ေနာက္က်ိေလးလံသြားတယ္၊ ေၿခေတြလက္ေတြ မသယ္ခ်င္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။ ႏွစ္ရက္ရွိၿပီ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္တြင္းေအာင္း ေနခဲ့သည္။ အိပ္ခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း။ အေမွာင္က ၾကီးစိုးလာေလ အထီးက်န္စိတ္ေတြလႊမ္းမိုးၿပီး အားငယ္လာေလ.။အၾကိဳက္ဆုံး စာေရးဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝတၱဳတစ္အုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္တယ္..။ စာမ်က္ႏွာ တစ္ရြက္မၿပီးခင္မွာပဲ “မသိဘူး” ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အသံက ကၽြန္ေတာ့္ကို ၿပန္လည္ ေၿခာက္လွန္႕ေနပါေတာ့သည္။ နားကၾကားေနတာ မဟုတ္ေတာ့ နားပိတ္ထားလို႔လည္း မရ.။ ကၽြန္ေတာ့္ခႏၱာကို္ယ္တစ္ေနရာက ၿမည္းဟည္းေနတဲ့ အသံ။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုတားတား ၾကားေနရတယ္။ကၽြန္ေတာ္ရူးသြားမတတ္ ပူေလာင္လာတယ္။စိတ္ဖိစီးမွဳေတြကို မခံစားနိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ဆုံး ညကိုးနာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကေန ခိုးထြက္လာခဲ့တယ္။ ဘယ္သြားရမယ္မွန္း မသိ။ ေျခလွမ္းမ်ားက သြားေနက် ကိုေအာင့္စာအုပ္ဆုိင္ ကို ေခၚေဆာင္သြားသည့္ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္လိုက္လာခဲ့ရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ကိုယ့္ေျခလွမ္းကိုေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာ မလွမ္းနိုင္တဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့ ငနုံတစ္ေကာင္ဆိုတာကို နာနာက်ည္းက်ည္းၿပံဳးရင္း ေတြးမိတယ္။ ဆိုင္သိမ္းေနတဲ့ ကိုေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ကို အံ့ၾသတၾကီး ၾကည့္ေနတယ္။
“ကိုေအာင္ၾကီး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ သြားရေအာင္ဗ်ာ”
“ေဟ့ေကာင္ ငါက ဘီယာဆိုင္သြားထိုင္မလို႔ကြ”
“အင္းေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့မယ္”
“ကိုရဲ မင္း စိတ္ညစ္ေနတာငါနားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါကေတာ့ မင္းဘဝမွာ အရက္ စတိုက္တဲ့ လူ မၿဖစ္ခ်င္တာ အမွန္္ပဲ ငါ့ညီ”
“ကၽြန္ေတာ္ မေသာက္ပါဘူးဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္လိုက္ခဲ့ပါရေစ။ တစ္ေယာက္တည္း မေနနိုင္လို႔ ၊အထီးက်န္ လြန္းလို႔ပါဗ်ာ”
“လိုက္လည္း မလိုက္ခဲ့နဲ႕ ။ေသာက္လည္း မေသာက္နဲ႕ ငါ့လူ” ေျပာေျပာဆိုဆို ကိုေအာင္ ဆိုင္ကယ္တက္ခြၿပီး ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆိုင္ကယ္လည္း မရွိ။ ဘာမွ လည္း မပါ မို႔တစ္ေယာက္တည္း က်န္္ခဲ့သည္။တစ္ေယာက္တည္း မေနခ်င္တာနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းက မိုးအလင္း ကြမ္းယာဆိိုင္တြင္ ကြမ္းစားၿပီး ထိုင္ေနစဥ္ ---ဘီယာဆိုင္က စားပြဲထိုးေလးက ကိုေအာင့္ဆိုင္ကယ္ နဲ႕ ကြမ္းလာဝယ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္ နဲ႕ စားပြဲထိုးေလးနဲ႕ လိုက္လာခဲ့သည္။
ဘီယာဆိုင္ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ကာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလွမ္းၾကည့္ေနေသာ ကိုေအာင့္ဆီမသြားဘဲ ခုန စားပြဲထိုးေလးကို ဘီယာ တစ္လုံးဘယ္ေလာက္လဲ ဟု ေမးၿပီး အိပ္ထဲမွ ပို္က္ဆံထုတ္ေပးလိုက္သည္။ေကာင္ေလး ပုလင္းလာေပးေတာ့ ေဖာက္ခိုင္းၿပီး မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ အနည္းငယ္ေသာက္လိုက္ၿပီး ကိုေအာင့့္္ဝိုင္းသို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ ကိုေအာင္က
“"မင္း ႏွင္းနဲ႕ ကိစၥမွာ အဲလိုပါးပါးနပ္နပ္ လုပ္ရင္ အခုဆို အိုေက ေနေလာက္ၿပီ။မင္း ငတုံး၊ အရူး ငါဘာဆက္ေျပာရဦးမလဲ"”
ကၽြန္ေတာ္ ကိုေအာင္ဆဲတာ ခံၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္သက္သာရာ ရသြားသည္။
“"ဟုတ္တယ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္ဘာလို႔ အဲလိုလုပ္လိုက္မွန္း ကၽြန္ေတာ့္ဘာသာလည္း မသိဘူး"”
“ေအး ခုေလာေလာဆယ္ မင္းထပ္ေသာက္လိုက္ဦး။ ငါလည္း ထပ္ေသာက္လိုက္ဦးမယ္။ ၿပီးမွ စကားေၿပာၾကမယ္။ မင္းဘာလုိ႔ ျမန္မာဘီယာ မွာတာလဲ။ မႏၱေလးဘီယာကမွ ေကာင္းတာကြ။”
(ထိုေခတ္က မႏၱေလးဘီယာသည္ ျမန္မာဘီယာထက္ အလြန္္အမင္းသာလြန္ပါသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္)
“"ကၽြန္ေတာ္သိမွ မသိတာဗ်ာ"” ကၽြန္ေတာ္က အိပ္ကပ္ထဲမွာ ပါသမွ် ပိုက္ဆံကို ထုတ္လိုက္ၿပီး
“"တစ္မ်ိဳးေတာ့မထင္နဲ႕ဗ်ာ ကိုုေအာင္ၾကီး ကၽြန္ေတာ္မွာလည္း မမွာတတ္ဘူး။ ဘာစားရမွန္းလည္း မသိဘူး။ ဒါကၽြန္ေတာ့္မွာ ပါတာ အကုန္ပဲ။
လိုရင္ကိုေအာင္ၾကီး ခဏစိုက္ထားဗ်ာ။ ဒီေန႔ကၽြန္ေတာ္ အရက္ စေသာက္တဲ့ေန႔အၿဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ ဒကာ ခံပါ့မယ္"”
ကိုေအာင္က ျပံဳးၿပီးေခါင္းညိတ္ျပရင္း စားပြဲထိုးေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ပါသည္။ “ညီေလး အစ္ကို ခုန မွာထားတဲ့ မွိဳကန္စြန္း ရၿပီလား။ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ တစ္ပြဲ ၊ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္၊ ေခြးေတာက္ရြက္ နဲ႕ ၾကက္ရိုးဟင္းခ်ိဳ ေလး ထပ္လုပ္ကြာ”
ကၽြန္ေတာ္ ဘီယာတစ္လုံး ကုန္ၿပီးေနာက္ အေတာ္အသင့္ ရီေဝေဝ ၿဖစ္လာၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယုံၾကည္မွဳမ်ားပိုလာသလို သတၱိမ်ားရွိလာသလို ခံစားရသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုေအာင္က “ အင္းေၿပာစမ္းပါဦး မင္း နဲ႕ ႏွင္း အေၾကာင္း”
“"ဘာမွ မရွိပါဘူး ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို ၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ..။ သူ႔ေရွ႕ေရာက္ရင္ ေသာက္တလြဲေတြ လုပ္တယ္ ဗ်ာ။ ဒါပါဘဲ” " ေၿပာရင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာက်ည္းလာသလို ခံစားရသၿဖင့္ ဘီယာခြက္ တစ္ဝက္ေလာက္ကို တစ္ခါ တည္း နဲ႕ ေသာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေခြးေတာက္ရြက္ ႏွင့္ ၾကက္ရိုးခ်က္ေရာထားေသာ ဟင္းခ်ိဳကို မုန္႔ၾကြပ္ဖတ္ ကေလးမ်ားပါေအာင္ ခပ္ကာ ႏွစ္ဇြန္းခန္႔ေသာက္လိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္စားတာကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေသာ ကိုေအာင္္သည္ ကၽြန္ေတာ္ဇြန္းခ်ခ် ၿခင္းပင္
“ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အေတာ္ရွက္သြားေလာက္ၿပီ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ အရွက္ရသြားရင္ အခ်စ္ေရးအတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ ၿဖစ္သြားနိုင္တယ္ ကြ”
ကိုေအာင္ စကားေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ငိုင္သြားသည္။ ႏွင္း ေရ တကယ္ပဲ တံတိုင္းၿခားသြားၿပီလား..။သို႔ေသာ္ အခ်စ္ နဲ႕ အရက္ ေပါင္းၿပီး ေသြးဆူ ေနေသာကၽြန္ေတာ္က
“"ကၽြန္ေတာ္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားမယ္ ဗ်ာ၊ ကိုေအာင္္ၾကီးလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ကူညီပါဗ်ာ။"
ကိုေအာင္္က ၿပံဳးသည္။ မိန္႔မိန္႔ၾကီးေပါ့..။
ဘီယာဆိုင္က ၿပန္လာေတာ့ ၁၁ နာရီေလာက္ရွိၿပီ။ အဲဒီမွာ ၿပသနာတစ္ခုက မထင္မွတ္ဘဲ ဝင္လာခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္အိမ္က အတြက္မွာ ေနာက္ေဖးက တံခါးကို အသာေလး စိထားခဲ့သည္။ ေမေမတို႔က သူတို႔အခန္းထဲဝင္ၿပီးသြားလွ်င္ ေတာ္ရုံ ၿပန္မထြက္ေတာ့တာ သိသၿဖင့္စိတ္ခ်ေနခဲ့သည္။အခု ၿပန္လာေတာ့ တံခါးက အထဲက lock ခ်ၿပီး ပိတ္ထားသည္။ဒါနဲ႕ ကားဂိုေဒါင္ဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။ ဂိုေဒါင္ဘက္တြင္ လူရိပ္လူေျခမေတြ႔ေတာ့။ အားလုံးဒီရက္ပိုင္း အလုပ္ရုံအေၿပာင္းအေရြ႕နဲ႕ ပင္ပန္းသၿဖင့္ အိပ္ေနေလာက္ၿပီ။ ေဒၚေရႊတို႔ ၿခံဘက္ကမီးေရာင္ ၿမင္သၿဖင့္ ေမေမတို႔အခန္းကို ေရွာင္ ေကြ႔ၿပီး ဝင္လာခဲ့သည္။ ေဒၚေရႊတို႔ ၿခံဘက္ကို ေမေမတို႔အခန္းမွ မၿမင္ရ။ တံတိုင္း တစ္ဖက္ ခံေနေသာေၾကာင့္..။ ကားဂိုေဒါင္ေပၚမွာေနေသာ ကိုၿမင့္ၾကည္အခန္း ၿပတင္းေပါက္မွသာ ၿမင္နိုင္သည္။ ကိုၿမင့္ၾကည္သည္ ခုခ်ိန္ဆို သိုးေနေအာင္ အိပ္ေလာက္ၿပီ။
ေဒၚေရႊတို႔ အိ္မ္ေရာက္္ေတာ့ တံခါးမၾကီးကို ဖြင့္ၾကည့္ရာ ပိတ္ထားၿပီးၿဖစ္ေသာ္လည္း အိမ္ထဲမွ မီးေရာင္ ၿမင္ေနရသၿဖင့္ မီးေရာင္လာရာ တိုက္ေခါင္းရင္းဘက္ႏွင့္ အုတ္တံတိုင္းၾကား ကို လာခဲ့သည္။ ေဒၚေရႊ႕အိမ္သည္ တစ္ထပ္တိုက္ေလးၿဖစ္ၿပီး တရုတ္ကပ္မွန္မ်ား တပ္ထားသည္။ ေခါင္းရင္း ေဒၚေရႊတို႔ အိပ္ခန္းထဲတြင္ မီးလင္းေနၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ တရုတ္ကပ္မွန္ၾကားမွ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေဒၚေရႊနဲ႕အတူ မီးၾကီးဖြင့္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီၿဖစ္သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း အ့ံၾသသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာတဲ့အထိ ေဒၚေရႊ ၿပန္မေရာက္ေသး။ျဖစ္နိုင္တာက ေဒၚေရႊ ၿပန္ေရာက္ လာၿပီး ေမေမတို႔ကို သြားေတြ႔ပါလိမ့္မည္။ ထိုအခိုက္ ကၽြန္ေတာ္စိ ထားခဲ့ေသာ တံခါးကိုပါ ပိတ္လိုက္ၿခင္းၿဖစ္နုိင္ေပသည္။ ေဒၚေရႊလည္း ခရီးပန္းလာလို႔လား မသိ အိပ္ေနတာ ေဟာက္သံေတာင္ ၾကားေနရသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားနာတာ နဲ႕ အသံမၿပဳ ခ်င္ေတာ့။ အမူးလည္းေၿပၿပီ။ အိပ္စရာလည္း ေနရာ မရွိ။ ၿခင္ကလည္း ကိုက္သည္။
ကၽြန္ေတာ္စိတ္ညစ္ေနတုန္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေဒၚေရႊသည္ ျခင္လုံဇကာၾကီးရွိေနပါလ်က္ ၿခင္ကိုက္၍ လားမသိ ေပါင္ကို လက္နဲ႕ ရိုက္ၿပီး တၿဖင္းၿဖင္း ကုတ္ေနသည္။ကုတ္ေနရင္းမွ အားမရဟန္ၿဖင့္ ဒူးတစ္ဖက္ကိုေထာင္ၿပီးကုတ္ရာ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး ေပါင္လုံးၾကီးမ်ားက ခပ္ေရြေရြေလး ေပၚလာသည္။ ေဒၚေရႊသည္ နက္ၿပာေရာင္ ေရလဲ ထမီကိုပင္ ဝတ္ထားရာ သူမ၏ နကိုယ္ၿဖဴေသာ အသားကို ပိုမိုပံ့ပိုးေပးေနသကဲ့သို႔..။ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ကၽြန္ေတာ့္ ကိုယ္မွ ထြက္ေၿပးသြားၿပီး တဏွာရာဂ စိတ္မ်ား ပူးကပ္လာသည္။ ခ်က္ၿခင္း ကၽြန္ေတာ့္ နားရြက္မ်ား ပူထူသြားၿပီး လက္ကလည္း ညီေလးကို ကိုင္မိသည္။ ထုံးစံအတိုင္းညီေလးက ေသးငယ္က်စ္လစ္ ေနသည္။ မထင္မွတ္ပဲနဲ႕ ေဒၚေရႊ အိပ္ေနသည္ကို အိမ္တိုင္ရာေရာက္ လာေခ်ာင္းမိၿပီ။ မထူးေတာ့ၿပီမို႔ ဆက္ေခ်ာင္းမိသည္။ ေဒၚေရႊသည္ ေထာင္ေနေသာ ဒူးကို ခ်ၿပီး ပက္လက္ အေနအထားၿပန္အိပ္သြားသည္။ ေၿခရင္းမွာ ဖြင့္ထားေသာ ပန္ကာက ေဒၚေရႊ႕ဘက္ကို ေလတိုက္လိုက္တိုင္း မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ၿဖဴဝင္းေနေသာ ေၿခသလုံးသားမ်ားေပၚမွာ နက္ၿပာေရာင္ ထမီသည္ ေအာက္စ လြတ္ေတာ့မည္ကဲ့သို႔ လွဳပ္ခနဲ လွဳပ္ခနဲ။ ကၽြန္ေတာ္ၾကည့္ေနစဥ္မွာ ေဒၚေရႊက အုိက္စက္ဟန္ၿဖင့္ ထမီထဲ ေလဝင္ေစရန္ ထမီကို ဒူးေလာက္မွ ကိုင္ကာ ႏွစ္ခ်က္ သုံးခ်က္ခါၿပီး ေလသြင္းလိုက္သည္။ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး တစ္တစ္ရစ္ရစ္ နဲ႕ အိစက္ဟန္ ရွိေသာ ေပါင္လုံး မ်ားကုိ လွ်ပ္စီးလွ်ပ္သကဲ့သို႔ ေဖြးခနဲ ေဖြးခနဲ ၿမင္လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ စိတ္ပါ လာသည္။ ဂြင္းတိုက္ေသာ္လည္း မၿပီးနိုင္ဘဲ ၿဖစ္ေနသည္။
အတန္ၾကာသည္အထိ မထူၿခား။ခဏေနေတာ့ ေဒၚေရႊက မလွဳပ္ အငယ္ေကာင္ ကိုရဲက လွဳပ္သည္။ ကိုရဲက ယားဟန္ နဲ႕ ေၿခေထာက္ကို အိပ္ယာနဲ႕ အၾကိမ္မ်ားစြာ အေပၚေအာက္ပြတ္ပါသည္။ တစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ ေဒၚေရႊ႕ထမီကို အေပၚမွ ေအာက္သို႔ ကန္၍ဆြဲခ်လိုက္သကဲ့သို႔ ၿဖစ္သြားပါသည္။ ေဒၚေရႊထမီသည္ ေၿပေလ်ာ့ၿပီး ေအာက္သို႔ ေလ်ာက်သြားပါသည္။ ၿဖဴၿဖဴ ေဖြးေဖြး အိအိစက္စက္ နဲ႕ အလြန္ပြတ္ၾကည့္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွေသာ ဗိုက္သား မ်ားသည္ အကၤ်ီ ခါးတို ႏွင့္ ထမီၾကားမွာ ရင္ခုန္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။ထမီ အေပၚစ သည္ ညာဘက္ေဘးေအာက္သို႔ ေစြေစြ ေလးက်ေနသၿဖင့္ တင္ပါးေဘးတစ္ၿခမ္း နဲ႕ ေပါင္ၿခံေနရာေလာက္ထိ ၿမင္ေနရပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ တတ္နိုင္သမွ် ကိုယ္ကို ေရွ႕တိုး၍ အားစိုက္ၾကည့္သည္။တရုတ္ကတ္ မွန္ကို ပိုလွန္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ေဒၚေရႊ႔ကို ပိုမိုသဲကြဲစြာၿမင္ရေလၿပီ။ေသခ်ာၾကည့္မွ ဗိုက္သားၿဖဴၿဖဴနဲ႕တဆက္တည္း ဆီးခုံကိုပါ ၿမင္ရသည္။ ဆီးခုံသည္အနည္းငယ္ ညိဳသေယာင္ရွိေသာ္လည္း အေက်ာစိမ္းေလးမ်ားကို ၿမင္ေနရဆဲ။ ဆီးခုံ နဲ႕ အထက္ဆင္အစပ္နားတြင္မူ ေစာက္ဖုတ္ေမႊးမည္းမည္းတစ္ခ်ဳိ႕သည္ ၿဖဴၿဖဴေဖြးေဖြး ဆီးခုံေပၚတြင္ ကလွဴသလိုလုိ ၿမွဴသလိုလို ထြက္ေနသည္္။အထက္ဆင္ေအာက္နားတြင္ ထမီပါးပါးေလးေအာက္မွ ေစာက္ဖုတ္သည္ ေဖာင္းကားၿပီး သိသိသာသာ မို႔ေမာက္ေနပါသည္။ကၽြန္ေတာ္သည္ ေဒၚေရႊ႕ ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးကို လက္ကေလးနဲ႕ အုပ္ၿပီး ကိုင္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား။ ဒီလိုနဲ႕ ေဒၚေရႊ ဗိုက္ၿဖဴၿဖဴၾကီးကိုၾကည့္လိုက္၊ ဆီးခုံညိဳညိဳ နဲ႕ အဖုတ္ေမႊးေလးေတြကိုၾကည့္လိုက္၊ ထမီေအာက္က အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းၾကီးကို မွန္းလိုက္ၿဖင့္ ဂြင္းတိုက္ရာ ခဏ အတြင္းၿပီးသြားသည္။ ေၿခကုန္လက္ပန္းလည္း အလြန္က်သြားၿပီး ဟန္မေဆာင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ အိပ္ခ်င္လာပါေတာ့သည္။ အိပ္စရာေနရာကား မရွိ။
ရုတ္တရက္ သတိရတာက အိမ္မွာ အေစာဆုံးနိုးတာ ကိုၿမင့္ၾကည္ ၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ပထမဆုံးသူရဲ႕အလုပ္က ေဖေဖ့ကားကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာပါ။ ေဖေဖသည္ ဂိုေဒါင္ထဲတြင္ ရပ္ေလ့ရွိ၍ ကားကို တံခါးပိတ္ေလ့မရွိ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကားဂိုေဒါင္သည္ ႏွစ္ထပ္ ၿဖစ္ၿပီး ေအာက္ထပ္တြင္ ကားမ်ား ဆိုင္ကယ္မ်ား ႏွင့္ ဆက္စပ္ပစၥည္းမ်ား ထားၿပီး အေပၚထပ္တြင္ ကားေမာင္းသမားႏွစ္ေယာက္ အပါအဝင္ ေမေမ့အလုပ္ သမား ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ၏ အခန္းေလးခန္း ရွိသည္။ ေအာက္ထပ္ ဂိုေဒါင္၏ ေဘးၿပတင္းေပါက္ကို သံၿပား ပါးပါး(သို႔) တုတ္ေခ်ာင္း ႏွင့္ ဂလန္႔ကို မ ဖြင့္ လွ်င္ပြင့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုၿပတင္းေပါက္မွာ ေအာင္ၿမင္စြာ ေက်ာ္တက္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းထဲ ဝင္ဝင္ခ်င္းကို အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္ ထင္ပါသည္။မနက္အေစာၾကီး ကိုၿမင့္ၾကည္ ထ လာၿပီး ကားအၿပင္ထုတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႔သည္။ “အနီေကာင္ ထ ထ ဘာလို႔ ကားထဲလာအိပ္ေနတာလဲ”
ကၽြန္ေတာ္က “ကိုၿမင့္ၾကည္ ေမေမ့ကို မေၿပာနဲ႕ေနာ္ ၊ ညက် တစ္ၿပား ဝယ္ေပးပါ့မယ္”
ကိုၿမင္ၾကည့္ မ်က္ႏွာၾကီး ၿဖီးသြားၿပီး အိမ္ထဲက ၿဖိဳးၿဖိဳးတံခါးဖြင့္ၿပီး အၿပင္ထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က မသိမသာေလး အိမ္ထဲၿပန္ဝင္ လို႔ရေအာင္ေတာင္ ကူညီေပးလိုက္ေသးသည္။
မနက္ ၁၁ ခြဲေလာက္မွ အိပ္ယာက ထၿဖစ္သည္။ မနက္စာလုိလို ေန႔လယ္စာလိုလုိ ထမင္း တစ္ပန္းကန္စားၿပီးေတာ့ အိမ္အၿပင္ထြက္ခဲ့သည္။ ေခါင္းရင္းက ေဒၚေရႊတို႔ဝိုင္းထဲမွာ လူေတြ ရုတ္ရုတ္သဲသဲမို႔ သြားစပ္စုၾကည့္သည္။ ေဒၚေရႊက အလြန္အမင္း ငိုေနသည္။ ေမေမလည္း မ်က္ႏွာ မေကာင္း။ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္လာေသာ္လည္း ေမေမက ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားမေၿပာ။ကၽြန္ေတာ္စိတ္ပူသြားသည္။ ညက ေဒၚေရႊ႕ကို ေခ်ာင္းတာမ်ား သိသြားၿပီး ေမေမ့ကို ၿပန္တိုင္တာမ်ားလား။ ကိုၿမင့္ၾကည္ကို အနီးတဝိုက္ၾကည့္ေတာ့လည္း မေတြ႔။ ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လာသည္။ေဒၚေရႊ႕ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာ မၿပခ်င္ေလာက္ေအာင္ ၿဖစ္လာသည္။ ဒါနဲ႕ အိမ္ဘက္ ကို အၿမန္ၿပန္လာေတာ့ ေဖေဖ့ကားက ရွိေနသည္။ ေဖေဖ ရုံးမသြား။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ခက္ေခ်ၿပီ။ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အၾကီးအက်ယ္ အရွက္ရေတာ့မည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္ဘက္ေရာက္ေတာ့ ကိုၿမင့္ၾကည္နဲ႕ ဆိုက္ကား သမားႏွစ္ေယာက္က မိုးကာစမ်ား နွင့္ ခုံမ်ားကိုသယ္လာ ၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခုခုေတာ့ တစ္ခုခုပဲ။ ငါနဲ႕ေတာ့ မဆိုင္ေလာက္ဘူး လို႔ စဥ္းစားမိၿပီး ကိုၿမင့္ၾကည္ ဘာၿဖစ္တာလဲ ဗ်
“ဟာ အနီေကာင္ မင္းက အိမ္မွာေနၿပီး အိမ္က အေၾကာင္းမသိဘူးလား။ အစ္မေရႊ႕ အမ်ိဳးသား ဆုံးလို႔ တဲ့။”
“ဗ်ာ” ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသစြာ ရြတ္ဆိုမိသည္။ေဒၚေရႊက အမ်ိဳးသားဆုံးတယ္သာဆိုတယ္ ညတုန္းကေတာ့ အိပ္လိုက္တာ သိုးလို႔.။ဝမ္းနည္းေနတဲ့ပုံလည္း မေပၚဘဲ မနက္က်မွ ထ ငိုေနတာ ဘယ္လိုၾကီးမွန္းမသိ ပါဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတြးေနမိတယ္။ သူ စိတ္ပန္း ကိုယ္ပန္း ၿဖစ္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ လည္းၿဖစ္္နိုင္ပါတယ္ လို႔ပဲ မွတ္ယူလိုက္ေတာ့သည္။ ခ်က္ၿခင္းဆိုသလို ေဒၚေရႊ႕တို႔ၿခံဘက္ ကူးလာခဲ့မိသည္။ ေဒၚေရႊကိုၿမင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္က ဘယ္လို စ ေၿပာရမွန္း မသိ။ ငိုေနေသာ ကိုမင္း နဲ႕ ကိုရဲ ကိုၿမင္ေတာ့မွ “ေဟ့ေကာင္ေတြလာကြ ငါတို႔ အၿပင္သြားၾကမယ္” ဆိုၿပီး မရည္ရြယ္ဘဲ ေၿပာၿဖစ္သည္။ ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ထဲတြင္ ေဖေဖပါ ထိုင္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ ခုမွ ၿမင္ေတာ့သည္။ ေဖေဖအနားသို႔ ကပ္ၿပီး
“ေဖေဖ သားကားယူသြားလို႔ ရမလား ကေလးေတြကို အၿပင္ေခၚသြားလိုက္မယ္ ေလ”
“ၿမင့္ၾကည္မအားဘူးကြ။ မင္းေမာင္းတာ ငါစိတ္မခ်ပါဘူး”
“ေဖေဖကလည္း သား ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ ၿဖည္းၿဖည္းေမာင္းၿပီးသြားမယ္ေလ ဗ်ာ..။ ကေလးေတြ သနားပါတယ္။ သူ႔အေမ ငိုေတာ့ ဘာမသိညာမသိ လိုက္လိုက္ိငုိ ေနရတာေပါ့”
ေဖေဖ တစ္ခ်က္ စဥ္းစားသြားသည္။ကၽြန္ေတာ္ေၿပာတာ မွန္သင့္သေလာက္လည္း မွန္ပါသည္။ အၾကီးေကာင္ ကိုမင္းက မွ ေၿခာက္တန္း။ ၁၂ ႏွစ္သား။ နားလည္ေနၿပီဆိုေပမယ့္ သိပ္အသိတတ္ၾကီး မဟုတ္ေသး။ ကေလးဆိုေတာ့ ေခ်ာ့ၿပီး ထိန္းထားမယ့္ လူရွိရင္ ေမ့ေနမည္သာ။
“ေအးေအး သတိထားေမာင္း ၾကားလား။ ကားေသာ့က ငါ့ စားပြဲေပၚမွာ”
ေဖေဖ့ကားရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟိုေန႔က ငွားထားေသာ ဗီဒီယို္ေခြ သုံးေခြကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ထဲထည့္ယူလာၿပီး ကိုရဲႏွစ္ရဲ ႏွင့္ ကိုမင္း တစ္ေယာက္ ကားတစ္စီးနဲ႕ ထြက္လာပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထုံးစံအတိုင္း အၿပင္ထြက္လွ်င္ ကိုေအာင႔္ဆိုင္ အရင္ ေရာက္ၿဖစ္သည္။တစ္ေယာက္တည္း အေဖာ္မရွိတိုင္း ကုိယ့္ထက္အသက္ၾကီးေသာ အနစ္နာခံတတ္ေသာ စိတ္ထားေကာင္းေသာ ကိုေအာင့္ကို ညီအစ္ကို လို ကို ခင္ေနသည္။
ကိုေအာင့္႔ဆိုင္ဝင္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲလိုက္ခဲ့ပါရန္ ဆရာသမားကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေၿပာေသာ္လည္း ဒင္းက မလိုက္ခ်င္။ ဇြတ္ၿငင္းသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အသက္ ၃၅ ပတ္ဝန္းက်င္ အမ်ိဳးသမီးၾကီး တစ္ေယာက္ စာအုပ္ငွားရန္ ေရာက္လာသၿဖင့္ ေလးစားသမွဳနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ က ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး စကားမေၿပာဘဲ ေနေပးၾကသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက စာအုပ္ေရြးအၿပီး ကိုေအာင့္ ဆီမွာ စာအုပ္စာရင္း လာမွတ္ေတာ့ ကိုေအာင္က
“အစ္မ တစ္ေယာက္တည္းလား ဘယ္သူ႔မွ မပါဘူးလား”
“အင္း တစ္ေယာက္တည္းပဲ ငါ့ေမာင္ေရ။အမ်ိဳးသားက အလုပ္နဲ႕ခရီးထြက္သြားတယ္။ တူမေတာ္က ေနမေကာင္းလို႔တဲ့ အိမ္မွာ။ အဲဒါ သူ႔အတြက္ ေဆးလာဝယ္တာ ဒီနားက ေဆးဆိုင္က ညေန ၆ နာရီမွ ဖြင့္မယ္ ဆိုလို႔ မထူးပါဘူးဆို စာအုပ္လာဝင္ငွားတာ”
“ေအာ္ ဟုတ္လား.။ ေဆးက ၿမိဳ႕ထဲသြားမဝယ္ဘူးလား အစ္မ။”
“ၿမိဳ႕ထဲသြားဖို႔က ကိုယ္က စက္ဘီးလည္း မစီးတတ္၊ လမ္းၾကံဳကလည္း မရွိ နဲ႕မို႔လို႔ ငါ့ေမာင္ေရ”
“အေတာ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခုပဲ ၿမိဳ႕ထဲသြားမလုိ႔.။ ကိုရဲမွာ ကားပါလာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း မၾကာဘူးအစ္မ။ လိုက္ခဲ့ပါ့လားဗ်။ အစ္မ က်န္းမာေရးဆိုတာ အေရးၾကီးတယ္။ မေပါ့နဲ႕ေနာ္။”
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုေအာင့္ရဲ႕ခ်က္ၿခင္းေၿပာင္းလဲသြားေသာ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္ နဲ႕ ၿပာၿပာသလဲ ၿဖစ္ေနေသာ အမူအရာ တို႔ကို နားမလည္နိုင္ေခ်..။ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္မိသည္။
“အာ အားနာစရာၾကီး ငါ့ေမာင္ရဲ႕..။ ကားပိုင္ရွင္္ကေကာ ေခၚခ်င္ပါ့မလားၿဖင့္ မသိဘဲနဲ႕” ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္လုံးေလးေစြၾကည့္ကာေၿပာသည္။
ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ “ဒီမိန္းမ မၾကီးမငယ္ၾကီးနဲ႕ လာမူေနတယ္” လို႔ထင္လိုက္ေသာ္လည္း ကိုေအာင့္မ်က္ႏွာေၾကာင့္..
“အာ ရပါတယ္ အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ တို႔လည္းသြားမွာပဲ..။ တကူးတက ၾကီးမွ မဟုတ္တာ”
“အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ လိုက္ခဲ့မယ္ေနာ္ ငါ့တူ”
“အာ အစ္မ ဘာမွ အားမနာနဲ႕ ကိုရဲ က သေဘာေကာင္းတယ္ဗ်..။ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ဟဲ ဟဲ” ကိုေအာင္က ဝင္အရႊန္းေဖာက္လိုက္ရင္း ထိုင္ခုံမွ ထ ကာ ဆိုင္ၿပတင္းေပါက္မ်ားကို ပိတ္ေနေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုမင္း ႏွင့္ ကိုရဲ ကို ေခၚကာ ကားေပၚသို႔ တင္ထားလိုက္သည္။ အမ်ိဳးသမီးၾကီးက အားတုံ႔အားနာ ဟန္ နဲ႕ ကိုေအာင့္ နားမွာ ရပ္ေနသည္။ကိုေအာင္က “ကိုရဲ ေဟ့ေကာင္၊ အစ္မကို ေခၚေလဦး” ဆိုသၿဖင့္ ကၽြန္ေတာ္က ကားေနာက္ခန္းတံခါး ဖြင့္ေပးရင္း “အန္တီ အားမနာနဲ႕ လာလာ” လို႔အားေပးလိုက္ပါသည္။ ကိုေအာင္က ဆိုင္ခန္းတံခါး ပိတ္ေနရင္းက “ ကိုရဲေရ ခဏ” ဆို၍ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကိုေအာင့္ ဆီ ၿပန္ေၿပးရၿပန္သည္။ ဒီတြင္ ကိုေအာင္က “အဲဒါ မင္း ႏွင္းရဲ႕ အေဒၚ ကြ” ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆံပင္ေတြ ဘာေတြ ေထာင္သြားသလို ခံစားရသည္။ထူပူသြားသည္။
“အာ အဲဒါမွ ကြိဳင္ပဲ”
“ေဟ့ေကာင္ အဲဒါ ကြိဳင္မဟုတ္ဘူး။ အခြင့္အေရးကြ၊အခြင့္အေရး လဒရဲ႕”
မူးတုနး္ကသာ လက္သီးလက္ေမာင္း တန္းခဲ့သည္။တကယ့္တကယ္တန္းက်ေတာ့ ႏွင္း အသံၾကားရုံနဲ႕ ဒူးတုန္ခ်င္ေနသည္။ဒုကၡပါပဲ ႏွင္းအေဒၚၾကီးက ကားေပၚေရာက္ေနေလၿပီ။ကၽြန္ေတာ္ဘာဆက္လုပ္ရပါ့မလဲ။ ကိုေအာင့္ေစတနာ ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးစားမိသည္။ကိုေအာင္က “မင္း ဘာမွ ထူးထူးၿခားၿခားေတြ မလုပ္နဲ႕၊ ေလွၾကီးထိုးရိုးရိုးပဲသြား ငါေၿပာတဲ့ အတိုင္းလိုက္လုပ္ ဟုတ္ၿပီလား” ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး ကားဆီသို႔ေလွ်ာက္လာခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ စိုးရိမ္မွဳေတြ ၾကီးစိုးလွ်က္…. အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ၈ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္။ ထမင္းစားခန္းထဲဝင္ေတာ့ ေဒၚေရႊ နဲ႕ ကေလးေတြ စားေနတာ ေတြ႔သည္။ ေဒၚေရႊက “အနီေကာင္ ထမင္းစားေတာ့မလား” လွမ္းေမးေတာ့ “ခဏေနမွ စားမယ္” လွမ္းေျဖကာ..ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းသို႔တက္လာခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္ ဘီယာေသာက္လာသည္ကို တျခားလူမ်ား အနံ႔ရမည္ကို စိုးရိမ္သျဖင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ ေခ်ာင္းရမည့္ ေဒၚေရႊက ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ထမင္းစား ေန၍တစ္ေၾကာင္း အခန္းထဲတြင္သာ ေယာင္လည္လည္။မူးလက္စ အရွိန္က အနည္းငယ္ ေသြးၾကြလ်က္ ဖီးတက္ေနေသာ အရွိန္ကလည္း ရွိေနေသးသည္၊ တစ္ခုခုလုပ္မည္ ဆိုေသာ စိတ္ကလည္း ၾကီးစိုးလ်က္။
ၾကံရာ မရသည့္အဆုံး စိတ္ေလ်ာ့ကာ မိမိကိုယ္ကို ေျဖေဖ်ာ္ရန္သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရေတာ့သည္။ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းထဲမွ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ အကၤ်ီေတြ ေဘာင္းဘီေတြ ခၽြတ္လိုက္သည္။ အတန္းငယ္မူးေန၍ မိမိကိုယ္ကို မွန္ထဲမွ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။ ဆံပင္အတန္ငယ္ရွည္ ၍ လွိဳင္းထကာ မ်က္နွာေပၚက်ေနသည္။ မူးေန၍လားမသိ မ်က္လုံးတစ္ဖက္ နဲ႕ တစ္ဖက္က မညီခ်င္..။ အသားခပ္လတ္လတ္ကို ရင္အုပ္အနည္းငယ္ေမာက္သည္။ အဆီပိုမရွိ ဆိုတာထက္ ပိန္သည့္ဖက္ကို အနည္းငယ္လုသည္။ မွန္ကို အတန္ငယ္ေအာက္စိုက္လိုက္သည္။ မွန္ထဲတြင္ ကၽြန္ေတာ္ညီေလးသည္ ေခါင္းတစ္ဆတ္ဆတ္ျငိမ့္လ်က္..။ ဆီပုလင္းေမ့က်န္ေနခဲ့သျဖင့္ ဆပ္ျပာတုံးကို ကိုင္ၿပီး ေရအနည္းငယ္ပက္ကာ အေမႊးမ်ားဖုံးအုပ္ေနေသာ -ီးကို အသာအယာ ပြတ္ေပးရင္း ဇိမ္ခံေနမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ -ီးသည္ ၾကီးမားထြားၾကိဳင္းကာ အေၾကာအျပိဳင္းျပိဳင္း ထလ်က္.ဒစ္ဖ်ားေလးတြင္ နီရဲေနၿပီး အဖ်ားႏွင့္ကိုယ္လုံး ပိုင္းကို ပိုင္းျခားထားေသာ ေနရာတြင္ ေတာ္ေတာ္ၾကီးေသာ အထစ္ၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ထိုေနရာကို လက္ကေလးနဲ႕ ဖြဖြကိုင္၊ ဆပ္ျပာအျမွဳတ္မ်ားမ်ား နဲ႕ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္၍ ဂြင္းတိုက္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ့္ တကိုယ္လုံး ရွိန္းတိန္းတိန္းျဖစ္လာေအာင္ ထိ ေကာင္းလွပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္မ်က္စိ ကို မွိတ္လိုက္သည္။ ႏွင္းရဲ႕ျဖဴေဖြးမို႔ေမာက္ေနေသာ အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက မ်က္လုံးေရွ႕ဝယ္ တဝဲလယ္လယ္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ လက္တစ္ဖက္က -ီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္လ်က္ တျခားတစ္ဖက္က ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕မွ နံရံကို လက္နဲ႕ေထာက္ထားမိသည္။ ပါးစပ္ကလည္း အသံမ်ားထြက္သြားေအာင္ အနည္းငယ္ ညည္းမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္လိုက္မာန္ပါ အားရပါးရ ဂြင္းတိုက္ၿပီး ျပီးလုလု အခ်ိန္တြင္ အခန္းထဲမွ အသံၾကား၍ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးသည္ ခပ္ဟဟ ပြင့္လ်က္..။ မူးမူးနဲ႕ တံခါးဂ်က္ခ်ဖို႕ေမ့ခဲ့ဟန္တူသည္။ မထူးေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိေတြ႔ပါေစေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္လို႔ မရနိုင္ေတာ့။ ကၽြန္ေတာ့ -ီးကို အားရပါးရ လက္နဲ႕ကိုင္ၿပီး ေျခာက္ခါ ခုႏွစ္ခါ ေလာက္ ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့ ျဖဴျဖဴသုတ္ရည္မွ ပန္းထြက္ကာ ဆုံးခန္းတိုင္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျပးအလႊားတံခါးဆီသို႔ ေျပးသြားမိသည္။ တံခါး ဆြဲမပိတ္မွီ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မည္သူမွ်မရွိ။ ေရခ်ိဳးခန္းမွ ကိုယ္တျခမ္းထြက္ကာ အျပင္ဘက္ ကၽြန္ေတာ့္အခန္းဝ ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ အခန္းဝမွ ခန္းဆီး လွဳပ္ေနသည္။ ေသခ်ာၿပီ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေတြ႔သြားေလၿပီ။ မည္သူမ်ား နည္း။
စဥ္းစားမရသည့္ အဆုံး ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္ရာ အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း၊ပင္ပန္းထားသည္ေၾကာင့္ တစ္ေၾကာင္း တုံးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္နိုးေတာ့ မနက္ ၂ နာရီခြဲ ။ ဗိုက္ဆာဆာ နဲ႕ ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ ထမင္းစားပြဲေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ထင္၏ ထမင္း ခူးၿပီးသား အဆင္သင့္။ သို႔ေသာ္ ေအးစက္ ေနေလၿပီ။ ဗိုက္အလြန္အမင္းဆာေနသျဖင့္ ထိုထမင္း ႏွင့္ ဟင္း ေအးေအး ကိုပင္ ျမိန္ေရရွက္ေရ စားမိေတာ့သည္။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့ အျဖစ္အပ်က္အားလုံးကို ေသခ်ာ ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ တေရးေရးေပၚလာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာကာ စ က ေဒၚေရႊ ထမင္းစားေခၚသည္။ ကၽြန္ေတာ္ထမင္း မစားေသးသျဖင့္ ထမင္းခူးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ အခန္းသို႔ တက္ေခၚဟန္တူသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္က ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ မိမိကိုယ္ကို ေဖ်ာ္ေျဖေနသည္။ ဒီအတိုင္းသာမွန္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ေဒၚေရႊ႕ကို ေခ်ာင္းရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ ျပန္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒၚေရႊက ေခ်ာင္းသြားသည္ပဲ။ ကြင္းဆက္ တစ္ခ်က္က ေဒၚေရႊကိုယ္တိုင္ တက္ေခၚသည္လား။ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမ်ား ေခၚခိုင္းလိုက္သည္လား။
ကၽြန္ေတာ့္ကို ထမင္းစား တက္ေခၚေသာသူသည္ ကၽြန္ေတာ္ေရခ်ိဳးခန္းထဲက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္သြားသူပင္ ျဖစ္သည္ကား ေျမၾကီးလက္ခတ္မလြဲေတာ့ေပ။ ေမေမ တို႔ ေဖေဖတို႔ မျဖစ္ပါေစ နဲ႕လို႔ သာ ဆုေတာင္း ရေတာ့မည္။

ဒီေနရာမွာ ဇာတ္လမ္းကို နည္းနည္း အတိုခ်ဳပ္ရလွ်င္ေတာ့ ရက္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ ႏွင္း နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္သူမ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္။ႏွင္း ဆီမွ အေျဖမရ ခင္က ႏွင္းအလုပ္ရွိရာသို႔ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ေရာက္ျဖစ္ၿပီး၊ ႏွင္းဆီမွ အေျဖရၿပီးေတာ့ ႏွစ္ရက္တစ္ခါေလာက္ သြားျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သြားတိုင္း ကိုေအာင့္ကို အေဖာ္အျဖစ္ ေခၚသြားေလ့ရွိသည္။ ကိုေအာင္က အေျဖမရခင္ အခ်ိန္ေလာက္က ေခၚတိုင္းမလိုက္ခ်င္၊ ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ ခဲခဲ ေခၚရသည္။ အေျဖရၿပီးေနာက္ပိုင္း တြင္ ေခၚရမခက္ေတာ့၊ တခါတရံ သူကပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေစာင့္ေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေနတတ္သည္။ အေၾကာင္းရင္းစစ္ ေတာ့ ကိုေအာင္လည္း အခ်စ္နယ္ထဲသို႔ ဝင္မိေလၿပီ။ ႏွင္းတို႔ အလုပ္က မသေျပ ကို ကိုေအာင္ စိတ္ဝင္စားေလသည္။ ပထမဆုံးေန႔ ႏွင္းတို႔ အလုပ္ကို သြားခဲ့စဥ္က မသေျပ နဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ခဲ့ၾကသည္။ မသေျပအလွ သည္ ထို႔ေန႔ မ်ားက ပင္ ကိုေအာင့္ ႏွလုံးသား ကို လွဳပ္ကိုင္နိုင္ခဲ့သည္ တဲ့။ ကိုေအာင္သည္ ကၽြန္ေတာ့္လိုမဟုတ္။ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပတ္သားသည္၊ စကားေျပာပါးနပ္သည္။ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ရွိသည္။ စိတ္ႏွလုံးကား အထူးေကာင္းမြန္သည္။သူ႔အိမ္မွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္၍ ဆရာလုပ္ခ်င္သည္၊
မသေျပ အလွကား တည္ျငိမ္၏။ ေအးေဆး၏။ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ကိုယ္လုံးထြားထြား၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္ နဲ႕မသေျပ။ မ်က္ႏွာသည္ လွသည္ထက္ က်က္သေရ ရွိသည္ဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ အေျဖရၿပီးေတာ့ တစ္လေလာက္ အတြင္းမွာ ပင္ ကိုေအာင္ နဲ႕မသေျပ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္။
ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြဲႏွစ္တြဲသည္ဘယ္သြားသြား အတူတူေတြ။ ထူးထူးျခားျခားခြဲသြားတာမ်ိဳး သိပ္မရွိ။ အသုပ္ဆိုင္ထိုင္၊ ပန္းျခံထဲသြား၊ဘုရားသြား နဲ႕သာ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ၾကသည္။
သူတို႔က အသက္ ၃၀ နီးနီး ေတြ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ၂၀ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြ ျဖစ္သျဖင့္ အတြဲ ပုံစံခ်င္းေတာ့ မတူလွ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ေတြ႔လွ်င္ လက္ထပ္ဖို႔ကိစၥ၊ စီးပြားေရး၊ ပိုက္ဆံ စတာေတြကို စိတ္ဝင္စားသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ႏွင္းၾကိဳက္တတ္ေသာ အကၤ်ီအေရာင္၊ ဖိနပ္အသစ္၊ လက္သည္းနီလွလွ၊ ဆံပင္ပုံစံ၊ ကၽြန္ေတာ့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအေၾကာင္း စတာေတြကို စိတ္ဝင္စား ေဆြးေႏြးၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုေအာင္ နဲ႕ မသေျပ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားတာကို အလြန္သေဘာက်သည္။ လိုက္ဖက္တာေတြ ဘာေတြ ကၽြန္ေတာ္သိပ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္သိသည္က ကိုေအာင့္ကို အေဖာ္ေခၚရ လြယ္ကူျခင္းပင္။
ဒီလိုနဲ႕ သုံးလေလာက္ အၾကာ ေဆာင္းအကူးရာသီေလးမွာ မသေျပအိမ္က လူၾကီးေတြက သူတို႔ အခ်စ္ေရးကိစၥ ကို သိသြားသည္။ ျပသနာ အၾကီးအက်ယ္တက္ေတာ့သည္။ တက္သည့္ျပသနာ က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အျမန္ဆုံး လက္ထပ္ေစလိုျခင္းပင္တည္း။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က စီးပြားေရးကိစၥ ပိုက္ဆံကိစၥ ေတြ တြက္ခ်က္ျပေသာ္လည္း တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးသာရွိေသာ မသေျပ တို႔ မိဘမ်ားဘက္မွ အျမန္ဆုံး ေျမးခ်ီခ်င္ေသာ ေရာဂါကို မဖုံးလႊမ္းနိုင္။ ကိုေအာင္တို႔ဘက္ကလည္း သေဘာတူ အဆင္ေျပသည္။ လက္ထပ္ၿပီးလွ်င္ ကိုေအာင့္အိမ္မွာပင္ ကိုေအာင့္အေဖ နဲ႕ေပါင္းေနၾကမည္ဆိုေတာ့ ေနစရာလည္း အဆင္ေျပသည္။ သည္ေတာ့ အားလုံးက ေလာၾကေတာ့သည္။
ကိုေအာင့္ မဂၤလာကိစၥေတြကို စီစဥ္ေတာ့ ႏွစ္ဖက္လုံးက ေဆြမ်ိဳးအားနည္းတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာပင္ မဂၤလာပြဲက်င္းပမည္ျဖစ္သျဖင့္ မသေျပတို႔ဖက္မွ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ မလာနိုင္တာက တစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္မွ လူအင္အားကို သုံးၾကရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္သားမ်ားက အတက္ၾကြဆုံးကူညီေပးၾကသည္။ သူတို႔မဂၤလာေဆာင္ အတြက္ ဖိတ္စာ၊ လက္ကမ္းေဝဖို႔ ပစၥည္းမ်ားကို ေဒၚေရႊ ေနေသာ အိမ္တြင္ အခန္းတစ္ခန္း စီစဥ္ကာ ထည့္ေပးထားလိုက္သည္။ မသေျပက တျခားျမိဳ႕တြင္ ေနသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕ ကို ကူးလာလိုက္ ျပန္သြားလိုက္ ႏွင့္ သူ႔ခမ်ာ အေတာ္ပင္ပန္း ရွာသည္။ ေဒၚေရႊ အစီအစဥ္ နဲ႕တခါ တရံ မသေျပ ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္မွာပင္ အိပ္သည္။
ဇာတ္လမ္းက အဲဒီမွာစသည္။
ဇာတ္လမ္းကို အစပ်ိဳးသူက ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္။ တရားခံ ကိုစစ္ေသာ္ အျပစ္ရွိသူက ကၽြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
ကိုေအာင့္မဂၤလာေဆာင္ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အထြာနဲ႕ကၽြန္ေတာ္ ပင္ပန္းသည္ဟု ဆိုရမည္။ လူငယ္ကိစၥျဖစ္ေသာ စပီကာ ေကာင္းေကာင္း ရနိုင္ေသာ ေနရာမ်ား၊ တီးဝိုင္းကိစၥ အဆိုေတာ္ေကာင္းေကာင္းမ်ား လိုက္ရွာေပးရသည္။ လက္ေဆာင္ျပန္ကမ္းဖို႔အတြက္ နဲ႕ လူပ်ိဳရံ အပ်ိဳရံေတြ ရွာေပးရ။ သူတို႔အတြက္ အဝတ္အစားေတြ စီစဥ္ေပးရ စသျဖင့္ ေတာက္တိုမယ္ရေလးေတြ လိုက္လုပ္ရသည္။ အလုပ္အေနနဲ႕ ဘာမွ အပန္းမၾကီးလွေသာ္လည္း လုံေလာက္ေသာ အခ်ိန္မရနိုင္ဘဲ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ အေျပးအလႊား ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ၾကရေသာေၾကာင့္ စိတ္ပန္းရသည္။ စိတ္ပန္းေတာ့ လူပါႏြမ္းသည္။လူႏြမ္းေလေတာ့ ညေနပိုင္းဆို ဘီယာျဖန္းမွ လန္းတယ္ ထင္ေတာ့သည္။
မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ သုံးေလးရက္အလိုတစ္ညေန ကၽြန္ေတာ္ဘီယာဆိုင္သြားခ်င္သည္ႏွင့္ ကိုေအာင့္ကို မရမက အတင္းေခၚမိသည္။ကိုေအာင္က မသေျပ လာလို႔ မေတြ႔လွ်င္ စိတ္ဆိုးမည္ဟု ဆိုကာမလိုက္။ ကၽြန္ေတာ္က အတင္းမရမက ေခၚ။ ေနာက္ဆုံး မသေျပ မေရာက္မွီ(ေစာေစာစီးစီး) အိမ္ျပန္ဖို႔သေဘာတူညီၿပီးထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဘီယာဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ႏွင္းဦးေလး ဦးထြန္းရွိန္ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ၿပီး တစ္ခြက္တစ္ဖလား မရပ္မနား ဆြဲေနတာနဲ႕ ေတြ႔ေလသည္။ဖားခ်င္ေနသူ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူနဲ႕ခင္တဲ့ ကိုေအာင္ တို႔လည္း ဝိုင္းေပါင္းလိုက္ၾကသည္။ ေရာက္တတ္ရာရာ ေလးေတြ စေျပာၾကသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ဂ်ားကုန္ေတာ့ ဦးထြန္းရွိန္က ျပန္မည္ ဆိုၿပီး ပိုက္ဆံရွင္းဖို႔လုပ္သည္။ ကိုေအာင္က ပိုက္ဆံ ကို သူရွင္းမည္ ဆိုေတာ့ ဦးထြန္းရွိန္က အရွင္းမခံ။ကုိေအာင္က သူ႔ မဂၤလာေဆာင္ အတြက္ ျပဳစု တဲ့အေနနဲ႕ လက္ခံပါဆိုေတာ့
ဦးထြန္းရွိန္က “ဒါဆို မင္းက ငါ့ကို ဒီ့ထက္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျပဳစု သင့္တာေပါ့ကြ။” လို႔ ဆိုပါတယ္။
ကိုေအာင္က “ ျပဳစု ပါတယ္ အစ္ကိုရယ္။ အစ္ကို ထပ္ေသာက္ခ်င္ေသာက္ဦး” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ဒီမွာ ဦးထြန္းရွိန္မ်က္ႏွာ အနည္းငယ္ တင္းမာသြားသေယာင္ ရွိ၏။ မတ္တပ္ရပ္ေနရာမွ ျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ စားပြဲထိုးတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္သည္။ စားပြဲထိုးေလး ေရာက္လာေတာ့ “သား တို႔ဆိုင္မွာ ဘာ အျပင္းေတြ ရလဲ ကြ”
စားပြဲထိုးေလး ရြတ္ျပေသာ အမည္မ်ားစြာထဲမွ Black Cat ဆိုေသာ ဝီစကီ ပုလင္းၾကီးကို ဦးထြန္းရွိန္မွာသည္။
ၿပီးေတာ့ “မင္းျပဳစုတာကို ကိုယ္လက္ခံ တယ္ ေအာင္ေအာင္ ၊မင္းတို႔ေသေသခ်ာခ်ာ ျပဳစုဖို႔ ေတာ့ လိုတယ္ေနာ္”လို႔ ဆို လာပါေတာ့တယ္။
ဒီမွာ ကိုေအာင္ကလည္း “ျပဳစု ပါတယ္အစ္ကို၊ ကၽြန္ေတာ္ တစ္သက္မွာ တစ္ခါပဲေဆာင္မယ့္ မဂၤလာေဆာင္အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ရွိသမွ် စည္းစိမ္ကုန္သြားဦးေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ညည္းမိတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ့္ပါး ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရိုက္လိုက္မယ္။ အစ္ကိုၾကိဳက္တာ စား၊ၾကိဳက္တာေသာက္ ကၽြန္ေတာ္ျပဳစုမယ္။ဒါကၽြန္ေတာ့္ မဂၤလာေဆာင္ အတြက္..။” သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ လက္နက္အသင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အေနအထားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ခမ်ာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႕ က်ီးၾကည့္ေၾကာင္ၾကည့္ အလြန္ စိတ္ညစ္မိေလသည္။
စားပြဲထိုးေလး အရက္ပုလင္း လာခ် တယ္ ဆိုရင္ပဲ ဦးထြန္းရွိန္က သြက္လက္စြာ ေဖာက္လိုက္ၿပီး ခြက္သုံးခြက္ကို တစ္ပက္ေက်ာ္ေက်ာ္ စီေလာက္ မွ် ထည့္ပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္ေတာ္က “ဦး ကၽြန္ေတာ္ အျပင္းမေသာက္ဘူး” ဆိုေတာ့
ဦးထြန္းရွိန္က “မင္းတို႔ပဲငါ့ကို ဧည့္ခံ ခ်င္တယ္ဆို ကြ” ဟုေျပာလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္လည္း ေထာင္းခနဲ ျဖစ္သြားသလို ကိုေအာင္ကိုၾကည့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္တည္တည္ နဲ႕ တစ္ခြက္ယူလိုက္သည္။ ကိုေအာင္ကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း သူ႔ အၾကိဳက္ေခြးေတာက္ရြက္ နဲ႕ ၾကက္ရိုး ဟင္းခ်ိဳမွာသည္။ ၿပီးေတာ့ ဦးထြန္းရွိန္ဖက္ လွည့္ကာ “အစ္ကိုၾကိဳက္တာ မွာပါ။ အစ္ကိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ တြဲမေသာက္ဖူးလို႔ အစ္ကို႔အၾကိဳက္ ကၽြန္ေတာ္မသိလို႔ပါ။”
ဦးထြန္းရွိန္က ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ မွာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲမွာ ေတာ့ အလြန္ျပံဳးခ်င္ေနေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ထိန္းထားရသည္။ ကိုေအာင္က ကၽြန္ေတာ့္ဖက္လွည့္ကာ “ကိုရဲေကာ ၊ မွိဳကန္စြမ္းပဲလား” ဆိုၿပီး ေမးပါသည္။ကၽြန္ေတာ့္အၾကိဳက္ကို သိေနေသာ ကိုေအာင့္ အေမးကို ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္ေျဖလိုက္ၿပီးခ်ိန္ဝယ္ ဦးထြန္းရွိန္ရဲ႕ အကဲခတ္တဲ့ မ်က္လုံးမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ျဖတ္ခနဲ ေတြ႔လိုက္မိပါသည္။ဦးထြန္းရွိန္က “မင္းက ႏွင္းသူငယ္ခ်င္း ဆိုတာလား” ဟုကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးလာပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ခပ္တည္တည္ ပဲ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ရင္ေတာ့ေလးသည္။ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ဦးမလဲ မသိ။
ဦးထြန္းရွိန္ စကားစသည္ ကိုေအာင့္ဖက္ လွည့္၍ “မင္းက ဘာလို႔ ဒီအသက္အရြယ္က်မွ မိန္းမ ယူတာလဲကြ၊”
ကိုေအာင္က ခပ္ေအးေအးပင္ “အခုမွ အခ်စ္ေတြ႔လို႔ေပါ့ဗ်ာ”
“ဒါမင္းရဲ႕ ရည္းစားဦးလား ကြ။ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ အံ့ပါေရာကြာ။ ငါျဖင့္ ၁၅ ႏွစ္သားေလာက္ကတည္းက ရည္းစားထားရုံ မကဘူး။ကိုယ္ဝန္တားေဆး ဘယ္မွာဝယ္ရတယ္ ဆိုတာေတာင္ သိေနၿပီကြ။” ဦးထြန္းရွိန္က အရက္ခြက္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္သည္။
ေရအနည္းငယ္ကို ေသာက္ၿပီးေနာက္ “မင္းတို႔ေတြ ငါငယ္ငယ္က ပုံမ်ား ျမင္ေစခ်င္တယ္ကြာ” ဟု အနည္းငယ္ ပူထြက္ေနေသာဗိုက္ကေလး ကို ပြတ္ကာ ေျပာေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္က “ ဦးက ေစာ္ၾကည္ဘဲ နဲ႕တူတယ္” ဆိုၿပီး စကားေထာက္ေပးလိုက္ရာ
ဦးထြန္းရွိန္က “ျမာေလးေတြ ၾကည္ဖို႔ဆိုတာ ရုပ္ေတြ ဘာေတြ မလိုဘူးကြ ဒါ ရွိဖို႔ပဲ လိုတယ္” ဟုဆိုၿပီး လက္ညိဳးနဲ႕ လက္မ ကို ေကြးျပသည္။ထိုအခ်ိန္မွ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ရုပ္ရည္ အေနအထားကို အကဲခတ္မိေတာ့သည္။ ဦးထြန္းရွိန္သည္ အသားခပ္ညစ္ညစ္ ၊ အရပ္ပုပု နဲ႕ လူက ခပ္ညွပ္ညွပ္ ပိန္ပိန္ ရွိေသာ္လည္း ဗိုက္ေနရာတြင္ကား အလန္႔တၾကား ေရွ႕သို႔ ထြက္ေနသည္။ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးခပ္ စစ ရွိေသာ္လည္း မဲနက္ေနေသာ အသားတြင္ သိပ္မထင္ရွားနုိင္ရွာေခ်။ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိပုံရသည္။ အရက္ႏွစ္ခြက္ခန္႔ ဝင္သြားေသာ ဦးထြန္းရွိန္သည္ မိန္းမကိစၥ နဲ႕ပတ္သက္ေသာ ပက္ပက္စက္စက္ အသုံးအႏွဳန္းမ်ားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို လက္ခ်ာေပးပါေတာ့သည္။
ကိုေအာင္က “အစ္ကိုမွာ မိန္းမ ဘယ္ႏွေယာက္ ရွိလဲဗ်” ဆိုေတာ့
ဦးထြန္းရွိန္က “မင္းက ငါ့ကိုရိတာလားကြ။” ဆိုၿပီး စားပြဲကို လက္နဲ႕ပုတ္လိုက္ရာ ေဘးဝိုင္းမွ လူမ်ားပင္ လွည့္ၾကည့္ကုန္ၾကသည္။
ကိုေအာင္က “ အစ္ကို ကို ရိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က တကယ္သိခ်င္လို႔ ေမးၾကည့္တာပါ။ အစ္ကိုဒီေလာက္ ပညာေတြ စုံေတာ့ မိန္းမေတြအမ်ားၾကီးရွိမယ္ ထင္မိလို႔ပါဗ်ာ” ဆိုမွ ငနဲသားက တဟဲဟဲ နဲ႕ သေဘာေတာ္က်ေလသည္။အရက္ေလးခြက္ ခန္႔ဝင္ေသာ အခိ်န္တြင္ ဦးထြန္းရွိန္က “ဘယ္ေကာင့္မွ ေ-ာက္ဂရုမစိုက္ဘူးကြ” ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ နဲ႕ထပ္ခါ တလဲလဲ ေျပာေတာ့သည္။ေဘးက ဝိုင္းမွ လွည့္ၾကည့္လွ်င္လည္း “မင္းတို႔က -ီးျဖစ္လို႔ ၾကည့္တာလား ကြ” ဆိုၿပီး ျပသနာေတြ အလုံးအရင္း နဲ႕ရွာပါေတာ့သည္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုေအာင့္ အသိနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သိေနေပလို႔ ေရွာင္သြားၾကသည္။ေနာက္ဆုံး ဆိုင္ရွင္တရုတ္ၾကီးက ဆိုင္ကိုအျပပိတ္လိုက္ရသည့္ အဆင့္ေရာက္ကုန္သည္။ ကိုေအာင္က လက္က်န္ ပုလင္းကို ေကာက္ဆြဲၿပီး ေကာင္တာမွာ ပိုက္ဆံသြားရွင္းသည္။ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ဦးထြန္းရွိန္ ႏွစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ငရဲခန္းတမွ်။ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝတြင္ ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးသည္ ဒီအၾကိမ္ပထမဆုံး ျဖစ္ေပရာ အလြန္အမင္းစိတ္ေနာက္က်ိ ေထြျပားရပါသည္။ႏွင္းဦးေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္ဖားခ်င္သည့္ စိတ္ေတြလည္း ကုန္ေခ်ၿပီ။
ဆိုင္ျပင္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခြၿပီး ဦးထြန္းရွိန္ကိုႏွဳတ္ဆက္ကာ အျမန္ဆုံး လစ္ေျပးၾကေတာ့သည္။
လမ္းတြင္ကိုေအာင္က “လခြီးတဲ့မွပဲ အရက္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မေသာက္ရဘူး။” ဟုဆိုကာ အသုပ္ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႔ေမာင္းေလေတာ့သည္။အသုပ္ဆိုင္ေရာက္လွ်င္ ကိုေအာင္က အသုပ္ဆိုင္ပိုင္ရွင္ အန္တီၾကီးကို “ေယာကၡမ ေရေႏြးၾကမ္းအိုး အလြတ္တစ္အိုးဗ်ာ။ အစုံသုတ္တစ္ပြဲ၊ ဂ်င္းသုတ္တစ္ပြဲ အေအးႏွစ္လုံးေပးဗ်ာ။ျမန္ျမန္ေလး” ဟုဆိုကာ ေခ်ာင္က်ေသာ ခုံတြင္ဝင္ထိုင္လုိက္သည္။ေရေႏြးအိုးအလြတ္ထဲကို ဝီစကီ လက္က်န္မ်ားထည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္မွ် ေသာက္ျဖစ္ၾကသည္။
ခဏၾကာမွ “ဒီေခြးပစ္တဲ့ဒုတ္က ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ လူမိုက္ပုံစံဖမ္းေနတာကြ။လခြက္ထဲမွ နာႏုႏွစ္ခ်က္ေလာက္ လက္ျပန္ရိုက္လိုက္ရင္ ဂိန္ဂိန္ ေတာင္ ေအာ္ဦးမယ့္ေကာင္က။ လူ႔ယဥ္ေက်းအသုိင္းဝုိင္းမွာ အမည္းစက္ မထင္ၾကခ်င္လို႔ ေရွာင္ေပးေနတာကို အေကာင္းမွတ္လို႔ကြာ။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ ဒီလိုေကာင္ေတြ ရွိေနသမွ် ျမန္မာ ဆိုတာ လူ႔နင္းျပား ျဖစ္ေနဦးမွာပဲကြ” ဟု ရွည္ရွည္လ်ားလ်ားေျပာပါသည္။
ကိုေအာင့္ ၾကည့္ရသည္မွာ ေဒါသထြက္သည္ထက္ ပို၍ ေလးနက္ေနသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီကိစၥကို ဆက္ၿပီး မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းစိတ္ကုန္ေနေလၿပီ။ ေနာက္ဆုံးအၾကံရသည္က “ကိုေအာင္ မသေျပေစာင့္ေနေလာက္ၿပီ။ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပန္ရေအာင္။ ဖိတ္စာေတြေဝဖို႔လူစာရင္းေတြလည္းလုပ္ ရဦးမယ္ဗ်ာ” ဆိုေတာ့ ကိုေအာင္လည္း ခပ္သုတ္သုတ္ ေသာက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ခြက္ထဲကိုလည္း မွ်ထည့္ရင္း ရွိသမွ်ကို အျပီးသတ္သည္။ ႏွစ္ေယာက္သား ထျပန္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚတြင္ ေလတိုးခံရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ဝီစကီရဲ႕အရွိန္က တက္လာတာတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ လို အူရိုင္းက အလြန္အမင္းမူးပါေတာ့သည္။ကိုယ့္ကိုယ္ ကို မထိန္းနိုင္သျဖင့္ ကိုေအာင့္ ေက်ာကို မွီထားရသည္။ လမ္းက ကြင္းျပင္က်ယ္ေနရာတစ္ခုေရာက္ေတာ့ ကိုေအာင္ ဆိုင္ကယ္ရပ္လိုက္သည္။ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆြဲကူခ် ရင္း “ေဟ့ေကာင္ မင္းအာေခါင္ကို လက္ထိုးအန္ပလိုက္” ဟုေျပာလာပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သိကၡာအက်(ဘာသိကၡာမွန္းေတာ့ ခုခ်ိန္ထိမသိပါ) မခံခ်င္သျဖင့္ “အာ ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မအန္ဘူး” ဆိုၿပီးေခါင္းမာေနပါသည္။ “မင္းမအန္လည္း ေနကြာ ငါေတာ့ ေသာက္တာမ်ားသြားတယ္ အန္လိုက္ဦးမယ္” ဆိုၿပီး လမ္းမနဲ႕ ခပ္လွန္းလွန္းမွာ ခပ္တုပ္ေလးထိုင္ၿပီး တေဝါေဝါနဲ႕ အန္ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ကိုယ္တေစာင္းထိုင္ရင္း ေလတိုက္တိုင္း လန္လန္သြားခ်င္ေသာ ေခါင္းကို မနည္းလိုက္ထိန္းေနရပါသည္။ ခဏၾကာေတာ့ ကိုေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာဆြဲၿပီး ကြင္းျပင္ဖက္သို႔ ေခၚသြားသည္။
ခပ္လွန္းလွန္းေရာက္ေတာ့ “ဟေကာင္ရ မင္းတို႔ငါတို႔ အရက္ေသာက္တယ္ ဆိုတာ မေသာက္ရ မေနနိုင္ေပါင္ ျဖစ္ေနလို႔ေသာက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ခပ္တုံးတုံးလူေတြလို မူးမွမိုက္ရဲလို႔ လူမိုက္လုပ္ခ်င္လို႔ ေသာက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ခပ္ရူးရူးလူေတြလို အရက္ေသာက္တာ ေယာက္်ားပီသခ်င္လို႔ ငါဘယ္ႏွခြက္ေသာက္နုိင္တယ္ ကြဆိုၿပီး စံခ်ိန္တင္ခ်င္လို႔ ေသာက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔ ငါတို႔အရက္ေသာက္တယ္ ဆိုတာ စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ အတြက္ အေပ်ာ္ေသာက္တာကြ။သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕စကားေျပာေကာင္းရုံေသာက္တာကြ။ အရက္ေသာက္တာမ်ားသြားလို႔ ျပန္အန္ထုတ္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းမြန္တဲ့လကၡဏာတစ္ရပ္၊အားေပးသင့္တဲ့ လကၡဏာတစ္ရပ္ကြ။အမူးလြန္ေနေတာ့ မင္းေသာက္ထားသမွ်ကို ဘာမွ မခံစားနိုင္ဘဲ အခ်ိန္ေတြကုန္၊လူပင္ပန္းသြားေတာ့ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အက်ိဳးမရွိဘူး။ ေ-ာက္သုံးမက်တဲ့ အေတြးေတြကို ေခါင္းထဲကို ထည့္မထားပါနဲ႕ကြာ” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို အတင္းအန္ခိုင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အာေခါင္ထဲ လက္ညွိဳးထိုးၿပီးအန္ပါေတာ့သည္။
ခဏေနေတာ့ ကိုေအာင္က “မင္းေပါ့သြားၿပီလား၊ တစ္ဆုိ႔ဆို႔ေနေသးသလား” ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က “နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္ ထင္တယ္” ဆိုၿပီး ထပ္ၿပီးအန္ပါသည္။ သုံးခါေလာက္အန္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနလို႔ထိုင္လို႔ ေပ့ါသြားပါသည္။ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ကြမ္းဆိုင္မွာ ကြမ္းမွာထားတာကို ေစာင့္ရင္းေဘးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ခဏဝင္ထုိင္ကာ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ဆီ ေသာက္၊ ေရေႏြးၾကမ္းႏွစ္ခြက္ဆီေလာက္ ေသာက္လိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္းသြားပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဒၚေရႊ႕အိမ္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ညဆယ္နာရီခန္႔ရွိေလၿပီ။ အိမ္ေရွ႕တြင္ မသေျပ နဲ႕ေဒၚေရႊ စာအုပ္ေလးေတြ ေရွ႕ခ်ၿပီး စကားထိုင္ေျပာေနၾကသည္။ မသေျပက ကိုေအာင္ကိုျမင္ေတာ့ "ရွင္ညၾကီးမိုးခ်ဳပ္ ဒီအခ်ိန္ၾကီးဘာလာလုပ္တာလဲ၊ မနက္က်မွ လာခဲ့" ဆိုၿပီး မတ္တပ္ထ ရပ္ကာ သူ႔ကိုေပးထားေသာ အခန္းထဲသို႔ ဝင္သြားေလသည္။ ကိုေအာင္လည္း လွ်င္ျမန္ေသာ အဟုန္နဲ႕ မသေျပေနာက္သို႔လိုက္သြားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ေဒၚေရႊသာ ႏွစ္ေယာက္သား မွင္သက္ၿပီးက်န္ခဲ့ေလသည္။ ဤသည္ကား ဇာတ္လမ္း၏ အလယ္။
ေဒၚေရႊ တို႔ဧည့္ခန္းသည္ အလြန္ ရိုးရွင္းသည္။ ေအာက္ခံ တမံသလင္းေပၚတြင္ တမိုက္ခန္႔အျမင့္သစ္သား ခုံကို တစ္ခန္းလုံးအျပည့္ ခင္းထားသည္။ထိုသစ္သားခုံ ၾကမ္းမ်ားကို ေဒၚေရႊက ေျပာင္လက္ေနေအာင္ ေရနံ နဲ႕ပြတ္တိုက္ထားေလ့ရွိသည္။ဧည့္သည္လာလွ်င္ေတာ့ သင္ျဖဴးဖ်ာေခ်ာမ်ားခင္းေပးတတ္သည္။ ယခုမူ သင္ျဖဴးဖ်ာၾကီးႏွစ္ခ်ပ္ ခင္းထားျပီး ေဒၚေရႊက ဖ်ာေပၚတြင္ထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဖိနပ္ခၽြတ္ၿပီး ဖ်ာေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေဒၚေရႊက
“အနီေကာင္ နင္ အရက္ေတြေသာက္လာတယ္ လား”
ကၽြန္ေတာ္က “ကိုေအာင္တို႔ မဂၤလာပြဲကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႕ ဘီယာေလးနည္းနည္း ေသာက္တာပါဗ်ာ” ဟု မုသားဆိုရင္း ခပ္ကုပ္ကုပ္ဝင္ထိုင္မိသည္။
“နင္အရက္ေသာက္တာ အစ္မတို႔ မသိေစ နဲ႕ သိရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မယ္ ၾကားလား”
“ဟုတ္။ ေဒၚေရႊလည္း သြားမေျပာနဲ႕ေနာ္”
အမွန္က ေဖေဖက အရက္ကို စည္းနဲ႕ကမ္းနဲ႕ ေသာက္တတ္ဖို႔သာေျပာထားပါသည္။ ေမေမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္အရက္ေသာက္ေၾကာင္း သိေတာ့သိေပမည္။သို႔ေသာ္ မျမင္ဖူးေသးေခ်။
“ကဲ..ငါ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ျခင္ေထာင္ထဲေသခ်ာ ထည့္လိုက္ဦးမယ္။” ဟုဆိုကာ ထိုင္ေနရာမွ ဒူးေပၚလက္ေထာက္ကာ ထ ေလသည္။နိမ့္တုံျမင့္တုံ တင္ပါးၾကီးမ်ားကို သယ္သြားၿပီး ခပ္လွန္းလွန္းတြင္ ထမီကို ခပ္တင္းတင္းျဖစ္ေအာင္ဆြဲ ဝတ္လိုက္ေလသည္။ေဒၚေရႊ အခန္းထဲဝင္သြားၿပီး ဧည့္ခန္းထဲတြင္ တစ္ေယာက္တည္း ေငါင္ေတာင္ေတာင္ ပ်င္းပ်င္းရွိသည္ ႏွင့္ ေဒၚေရႊတို႔ ၾကည့္ေနေသာ စာအုပ္ ႏွစ္အုပ္ကို ဆြဲယူၾကည့္မိသည္။ ပထမစာအုပ္သည္ ဖိတ္စာဖိတ္ဖို႔ လူစာရင္းမွတ္ထားေသာ ဗလာစာအုပ္တစ္အုပ္။ ဒုတိယ စာအုပ္သည္ကား ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ခ်င္လြန္းေသာ္လည္း မဝယ္ရဲခဲ့သည့္ ဖိုမ ဆက္ဆံ ေရး စာအုပ္။ ယူဖတ္သင့္မဖတ္သင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ထုံးစံအတုိုင္း ေတြေဝေနမိသည္။အတန္ၾကာမွ ထိုစာအုပ္ကို လွန္ၾကည့္မိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ဖီးလ္တက္ေသာ္ျငားလည္း ေသးငယ္ေနတတ္သည့္ ကၽြန္ေတာ့္လိင္အဂၤါအေၾကာင္းကို အဓိကထားရွာေဖြမိသည္။ စာအုပ္ကိုမွ ေႏြးေအာင္မကိုင္ရေသးခင္ ေဒၚေရႊက ေခါင္းအုံး တစ္လုံးနဲ႕ ယပ္ေတာင္ တစ္ေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး ဧည့္ခန္းထဲျပန္ထြက္လာသည္။
“နင္ဒီမွာပဲ အိပ္ခ်င္အိပ္လိုက္ေတာ့၊ အစ္မတို႔ သြားႏွဳိးရင္ သူတို႔ျပန္အိပ္မရ ျဖစ္ေနဦးမယ္။”
ဟု ေခါင္းအုံးကို ဖ်ာေပၚတြင္ခ် ၊ ယပ္ေတာင္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီ လက္ကမ္း၊ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္လုံးကို သိမ္းရင္း ေျပာပါသည္။ေဒၚေရႊက “အနီေကာင္ နင္ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ေနတာလား။ ဒီစာအုပ္က အိမ္ေထာင္ျပဳမယ့္အရြယ္ေရာက္မွ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္ဟဲ့။ နင္အခု မဖတ္နဲ႕ဦး။နင္အခု ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုရပ္နိုင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစား။ နင့္အေဖ အေမခ်မ္းသာတာ နင္ခ်မ္းသာတာ မဟုတ္ဘူး။”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဒၚေရႊ ။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေတြ႔လို႔ လွန္ၾကည့္မိတာပါ။ မဖတ္ရေသးပါဘူး။”
ကၽြန္ေတာ္အတြက္ လိင္ကိစၥကို အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႕ ပထမဆုံးေဆြးေႏြးဖူးျခင္းျဖစ္၍ ရွက္ရြ႕ံမ်က္ႏွာပူၿပီး စကားလြႊဲသည့္အေနျဖင့္ “ကိုေအာင္ၾကီး ေကာ ေဒၚေရႊ”
“အာ ဒီေကာင္ေလး ၊သူ႔မိန္းမ နဲ႕ သူအိပ္ခ်င္အိပ္မွာေပါ့ နင္နဲ႕ဘာဆိုင္သလဲ” ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ထားကာ ထြက္သြားပါသည္။
ေလေအးေအး ေလးတိုက္ေနေသာေနရာတြင္ သင္ျဖဴးဖ်ာေပၚလွဲရင္း ႏွင္းကို သတိရမိသည္၊ ႏွင္းအေၾကာင္းေတြးမိသည္။ ၾကီးလာလွ်င္ ႏွင္းကို လက္ထပ္မည္။ ဘာမွန္းမသိေသာ စီးပြားေရးေတြ အမ်ားၾကီးလုပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ခ်မ္းသာလာေသာအခါ ဘာမွန္းမသိေသာ အလုပ္ေတြ နဲ႕ အခ်ိန္ပိုမရွိ မအားမလပ္ရေအာင္ အလုပ္ မ်ားေနတဲ့ၾကားမွ ႏွင္းကို ဂရုစိုက္မည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွင္းကို တကိုယ္လုံးခၽြတ္မည္။ ႏွင္းရဲ႕ၾကာမူပါေသာ အၾကည့္ေလးမ်ား ကို တယုတယ ေငးၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခ်စ္နယ္ကၽြန္ၾကမည္ စသျဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာမ်ားေတြး ရင္း ၊ အရက္ေသာက္၍ ပင္ပန္းသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ညဥ္႔နက္လာၿပီး ေလတျဖဴးျဖဴး အရသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားမိသည္။
အရက္ေသာက္ထားသူ ပီပီ အိပ္ေရးအေတာ္အတန္ဝ၍အရက္ရွိန္ကုန္ေသာ္ တေရးနိုးေတာ့သည္။ ျခင္ေတြကလည္း ကိုက္သည္။ဗိုက္ကလည္း ဆာသည္။ ဆာသည္မွ ဗိုက္ထဲမွာ ပူေနေအာင္ဆာသည္။ တစ္ခုခု စားခ်င္သည္။အိမ္တံခါးမၾကီးက စိထားရုံသာ။ တြန္းဖြင့္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင့္ ဆိုင္ကယ္က အတိုင္းသား။ ဆိုင္ကယ္ေရွ႕ျခင္းထဲမွာ ကြမ္းထုပ္ေလးေတြ႔ေတာ့ အက်င့္ပါေနတဲ့လက္က ကြမ္းထုပ္ကိုေကာက္ဆြဲၿပီး ကြမ္းတစ္ယာ ထုပ္ဝါးသည္။ ကြမ္းတံေတြးကို ေျပာင္ရွင္းေနေသာ ေဒၚေရႊ႕ အိမ္ေရွ႕တြင္ မေထြးလိုသည္ႏွင့္ အိမ္ေထာင့္ ေမွာင္ရိပ္တြင္သြားေထြးသည္။ အက်င့္ပါေနေသာ မ်က္စိက ေဒၚေရႊ႕အခန္းကို အၾကည့္ အခန္းထဲမွ လွ်ံထြက္လာေသာ မီးေရာင္တြင္ လူရိပ္ေတြ႔လိုက္မိသည္။ လူပ်ိဳပီပီ မစားရ ဝ ခမန္း အာသာ ငန္းငန္း ရမက္ေတြကို ထိန္းဖို႔ မစြမ္း ေတာ့ စိတ္ေနာက္ ကိုယ္ပါ ခဲ့ရျပန္သည္။ ေဒၚေရႊ႕အခန္းေရွ႕အေမွာင္တြင္ ခပ္တည္တည္ ရပ္၍ ဖြင့္ထားေသာ တရုတ္ကပ္မွန္ေတြ ၾကားမွ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ၾကီးေခ်ာင္းသည္။ အလင္းထဲ က လူက အေမွာင္ထဲက လူကို ျမင္ဖို႔ခက္သမို႔ ရဲတင္းရဲသည္။
ေဒၚေရႊကေတာ့ မသေျပတို႔ အခန္းနံရံကို နားနဲ႕ ကပ္ၿပီးနားစြင့္ သလို လုပ္ေနသည္။ ေဒၚေရႊ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုတာ ခ်က္ျခင္းသေဘာမေပါက္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသေျပတို႔ တရုတ္ကပ္နားတိုးကာ
ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။ ေမွာင္ေမွာင္မဲ။နားစြင့္မိသည္။ဘာမွ မၾကား။ ၾကိဳးစား၍ နားေထာင္ၾကည့္သည္။
မသေျပ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလး တိုးတိုးၾကားရသည္။
“ဟယ္.. ကုိ ကလည္း” ဆိုတာပဲေသခ်ာ ၾကားလိုက္သည္။ တိုးတိုးေလးေတာ့ ေျပာေနၾကသည္။ စကားလုံးေတြက မသဲကြဲ။အဝတ္အစား ခၽြတ္သံလိုလို ၾကားရျပန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြလွဳပ္ရွားလာသည္။ ကိုေအာင့္ အသံမပီမသ ၾကားရျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေမြ႔ယာေပၚမွာ လွဳပ္ရွားသံလိုလို ဘာလိုလို ၾကားရသည္။
“ျပြတ္”ခနဲ နမ္းေသာအသံၾကားရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ျငိမ္သြားသည္။
“အြင္းအင္း” ဆိုေသာ မသေျပအသံတိုးတိုးေလးၾကားရသည္။ ေမြ႔ယာေပၚမွ လွဳပ္ရွားသံၾကားရသည္။
“အ……အာ……….အု”
အ ခနဲထိတ္လန္႔ေသာအသံ၊ ေနာက္ၿပီး အား ခနဲ အားရပါးရမေအာ္ရဲသျဖင့္ အာ…ဟုနာက်င္မွဳကို ခံစားေသာ အသံ။ အဲဒီေနာက္က တစ္စုံတစ္ခုႏွင့္ ပါးစပ္ကို ပိတ္လိုက္ေသာအသံ အု ။
ကိုေအာင့္ အသံ ခပ္တိုးတိုး ၾကားရျပန္သည္။ “….ေနာ္” ေနာက္ဆုံး “ေနာ္” ဆိုေသာ စကားတစ္လုံးသာ သဲကြဲသည္။
ၿပီးေတာ့ “ျပြတ္” ခနဲ “ျပတ္” ခနဲေလးမ်ား ေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ ၾကားလာရသည္။မသေျပ ရဲ႕ ညည္းသံလိုလို အသံေလးမ်ား နည္နည္း က်ယ္လာသည္။ ကုတင္မွ “ကၽြိက်ိကၽြိက်ိ” ျမည္သံ လည္း ထြက္လာေတာ့သည္။ မသေျပ ညည္းသံေလးမ်ား ပီသလာသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ေစာင့္သံ ေလးမ်ား ပီျပင္လာသည္ ထင္ရသည္။ ခံစားမွဳက တြန္းပို႔လိုက္၍ ခပ္တိုးတိုး ထြက္လာေသာ မသေျပ ရဲ႕ ညည္းသံသည္ ပီျပင္သည္ထက္ ပီျပင္လာသည္။ သက္ျပင္းခပ္ျပင္းျပင္းရွဳိက္သံ ႏွစ္ခု ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ေပၚလာၿပီးေနာက္ တစ္စုံတစ္ခု အိပ္ယာေပၚသို႔ ပစ္လဲက်သံ ခပ္တိုးတိုးထြက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ အားလုံးက တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္သြားသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကား မုန္ယိုေလၿပီ။ ေဒၚေရႊဖက္ ျပန္လွည့္သည္။ ေဒၚေရႊသည္ ျပတင္းေပါက္ဖက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္ကာ မသေျပတို႔အခန္းနံရံတြင္ နားကပ္ထားဆဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဘာမွ မေပၚေသာ ေဒၚေရႊ႕ကိုၾကည့္ကာ ကိုယ့္ညီေလးကိုယ္ထုတ္ကာ ဆြမိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဒၚေရႊက နံရံတြင္ကပ္နားေထာင္ေနရာမွ အလန္႔တၾကား ခြာကာ ကုတင္ေျခရင္းေတြ လွန္းထားေသာ ထမီတစ္ထည္ကို ယူၿပီး ခ်ိဳင္းၾကားညွပ္ လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ မွန္တင္ခုံ ရွိေသာ ျပတင္းေပါက္ဖက္သို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လ်က္ သူ႔ပါးကို လက္ဖဝါးနဲ႕ ခပ္ရြရြ ေလးပြတ္၊ ေျပက်လုျဖစ္ေနေသာ တပတ္လွ်ိဳဆံထုံးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ထုံးသည္။အေပၚအကၤ်ီၾကယ္သီးေလးမ်ား တစ္လုံးစီ ျဖဳတ္ကာ အကၤ်ီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း အိစက္တုန္ယင္ေနေသာ နို႕ၾကီးႏွစ္လုံးကို ေဘာ္လီအကၤ်ီသည္ မနိုင္တနိုင့္ ထိန္းထားေသာ္လည္း မို႔ေမာက္လွ်ံထြက္ေနေသာ အေပၚပိုင္း နို႔အုံကိုေတာ့လုံေလာက္ ေအာင္ဖုံးဖိ မထားနိုင္ေခ်..။
ကၽြန္ေတာ္က ေဒၚေရႊ႕ကို ၾကည့္၍ ကိုယ့္ညီေလးနဲ႕ကိုယ္ေျဖေဖ်ာ္ေနခ်ိန္။
ေဒၚေရႊက မွန္ေရွ႕တြင္ အေပၚအက်ၤီခၽြတ္ထားခ်ိန္…။
ထိုအခ်ိန္ေလးခဏမွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသုိ႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဝင္သျဖင့္ ေရခ်ိဳးခန္းမီးကိုဖြင့္လိုက္ရာ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနေသာေနရာထိလင္းေသာ အျပင္ဖက္မီးပါ တစ္ပါတည္းတြဲလင္း ေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ေဒၚေရႊသည္ ျပတင္းေပါက္ ဟိုဖက္ဒီဖက္မွ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ရင္း စကၠန္႔ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ေၾကာင္ေနမိသည္။
ေဒၚေရႊသည္ ပထမဆုံးသတိဝင္ကာ ထမီကို ရင္လ်ားလိုက္သည္။အခန္း တံခါးမဖက္ရွိရာ ေနာက္ဖက္သို႔ေဒါနဲ႕ေမာ နဲ႕ လွည့္ကာ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီးအျပင္ကိုထြက္လာေလသည္။ (ကၽြန္ေတာ့္ရွိရာ သို႔လာျခင္းျဖစ္ဟန္တူ၏။)ကၽြန္ေတာ္လည္း ညီေလးကို ေနရာမွန္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ရင္း အိမ္ေရွ႕ဖက္သို႔ထေရာေသာပါး ေျပးသည္။
ရွက္လိုက္သည္မွာ ဆိုဖြယ္မရွိၿပီ။ ေနရာမွ ခ်က္ျခင္း ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံသာ သြားခ်င္ပါေတာ့သည္။ ေဒၚေရႊကို မည္သို႔မည္ပုံရင္ဆိုင္ ရပါမည္လဲ..။
ေဒၚေရႊ႕အိမ္ေရွ႕ ဝင္းျခံသံပန္းတံခါး သည္ ေသာ့ခတ္လ်က္။ ဘာမွ မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့ၿပီ။ အုတ္တံတိုင္းကို ေက်ာ္ခြ ၍ ကၽြန္ေတာ္ အေမွာင္ထုထဲသို႔ မ်က္ႏွာမူလိုက္သည္။ေၾကာက္ရြ႕ံ ရွက္အားငယ္စြာျဖင့္ ဦးတည္ရာမဲ့ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္မွ ေဒၚေရႊ အသံ ခပ္သဲ့သဲ့ကို ၾကားလိုက္ မိသည္။
“အနီေကာင္ အနီေကာင္”
“ဟဲ့ ….အနီေကာင္ ျပန္လာခဲ့”
ကၽြန္ေတာ္ မရပ္မနားေျပးသည္။ တကိုယ္လုံး ေအးစက္ၿပီး အသက္မရွဳနိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာမွ ရပ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ရင္တစ္ခုလုံးသည္ ေပါက္ထြက္မတတ္။ ေမာလြန္းလို႔ ေခ်ာင္းေတြဆိုးၿပီး ပါးစပ္ထဲမွ ခၽြဲဆန္ဆန္ တံေတြးပစ္ပစ္ မ်ား အန္ထြက္ကုန္သည္။ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သစ္ပင္မ်ား ခပ္အုပ္အုပ္ရွိေနေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ရဲ႕ ေနာက္ဖက္ လမ္းၾကားေလး။ သဲေလးေတြျဖဴေဖြးေနေသာလမ္းၾကားေလး။ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္က အိမ္က စိတ္ဆိုးတိုင္း တစ္ေယာက္တည္း သြားထုိင္တတ္တဲ့ ေနရာေလး။ သစ္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ကို မွီၿပီးထိုင္ေနမိသည္။
ရက္စက္လြန္းလွတဲ့ မေတာ္မတည့္မွဳေတြ စီရင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ဘဝကို ကၽြန္္ေတာ္နာက်ည္းလာသည္။ ရင္ထဲမွာ ရွိဳက္ေနမိသည္။သို႔ေသာ္ အသံမထြက္ရဲ။ တစုံတခုကိုေၾကာက္ရြ႕ံေနသလိုလို။ကၽြန္ေတာ္တကို္ယ္လုံးသည္ အဖိစီးခံ သက္သက္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသလဲ မသိ။
ေအးခဲေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ပုခုံးကို လက္ေႏြးေႏြးတစ္ဖက္ နဲ႕ ထိလိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တျခားကမၻာမွ လက္ရွိကမၻာကို ျပန္ေရာက္လာသကဲ့သို႔ တကိုယ္လုံးတုန္ၿပီး လွည့္ၾကည့္မိသည္။ ေဒၚေရႊ။ေဒၚေရႊ႕မ်က္ႏွာသည္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္က် မွဳမ်ားဖုံးလႊမ္းေန၏။
"အနီေကာင္ လာသားလာ"
ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒၚေရႊ႕ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားမိသည္။ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ဝန္းဝယ္ တမံက်ိဳးသလို မ်က္ရည္မ်ားတေဝါေဝါ က်လွ်က္။ရင္ထဲမွ လွဳိက္လွိဳက္တက္လာေသာ ရွိဳက္သံမ်ားသည္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ က်ယ္ေလာာင္လာသည္။ေဒၚေရႊသည္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၿပီး မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ေပးရင္း
“မငိုပါနဲ႕ အနီေကာင္ရယ္။တိတ္ေနာ္ တိတ္” ဆိုၿပီး တဖြဖြ ေျပာသည္။ မရ ကၽြန္ေတာ္ကား ငိုလွ်က္..
ေဒၚေရႊက ကၽြန္ေတာ္မ်က္နွာကို သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႕ကပ္လွ်က္
“အနီေကာင္က လိမ္မာပါတယ္။ မငိုနဲ႕ေနာ္ တိတ္ေတာ့ ေဒၚေရႊတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္”
တိုးကပ္လာေသာ ေဒၚေရႊ႕ပါးနုနုရဲ႕အထိအေတြ႔သည္ ကၽြန္ေတာ့္ကို စတင္ျမဴစြယ္ေတာ့သည္။သနပ္ခါးနဲ႕ ေခၽြးတို႔ ေရာစပ္ ထြက္ေပၚလာေသာ ေမႊးညွီညွီနံ႔ေလးသည္ လည္း တဖက္တလွမ္းက လွဳံ႕ေဆာ္လာျပန္သည္။ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကၽြန္ေတာ္ထိန္းသိမ္းလို႔ မရခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ညီေလးက နိုးထ လာခဲ့ေလၿပီ။ ေဒၚေရႊ႕ပါးျပင္ကို တရွဳိက္မက္မက္နဲ႕ နမ္းရွဳံ႔မိ၏။ ပါးစပ္ကလည္း ေဒၚေရႊ႕ကို အရမ္းခ်စ္တာ ပဲ ဆိုၿပီး လုံးလုံးေထြးေထြး နဲ႕ ထြက္လာခဲ့သည္။ အရိုင္းေလး ကၽြန္ေတာ္သည္ တကိုယ္လုံးမွ အားအင္တို႔ ကို ဆႏၵတစ္ခု လွဳံေဆာ္မွဳေၾကာင့္ မိမိ လက္ႏွစ္ဖက္ဆီသို႔ ထည့္ကာ ေဒၚေရႊ႕ကို ပုခုံးမွသိုင္း၍ အားရပါးရ တိုးတိုး ဖက္ပါေတာ့သည္။ ေဒၚေရႊလည္း အငိုက္မိသြားသျဖင့္ တကိုယ္လုံး ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ေနရပါေတာ့သည္။ ေဒၚေရႊ ရုန္းထြက္သလား မထြက္လား ကၽြန္ေတာ္မသိ။ ကၽြန္ေတာ္အတင္းတိုးဖက္ၿပီး ပါးကို နမ္း၊လည္ပင္းကို နမ္း သျဖင့္ ေဒၚေရႊ႔ရဲ႕ အိစက္နူးညံ့လွေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာကား ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္နဲ႕ ထိေနေလသည္။ ထိုအထိအေတြ႔သည္ကား ကၽြန္ေတာ့္ကို ကာမခံစားမွဳကို အလြန္ အားေကာင္းေစ ေလသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲတြင္ တစ္ခုခုဟာေနသလိုလို တစ္ခုခုကို ေျပးေဆာင့္ခ်င္သလို ခံစားမွဳနဲ႕အတူ ေဒၚေရႊ႕ကို တိုး၍တိုး၍ ေဆာင့္၍ ေဆာင့္၍ သာဖက္ေနမိပါသည္။
ထိုအခ်ိန္
္ “ဒူေဝ ေဝ”
ေၾကးစည္သံနဲ႕ အတူ လမ္းမၾကီးေပၚ မွ သံဃာမ်ား ဆြမ္းခံၾကြ လာေနသည္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အာရုံေျပာင္းခိုက္ ေဒၚေရႊ က ရုန္းထြက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏြမ္းေလ်ာ့ေသာ ေလသံျဖင့္
“အနီေကာင္ သား ေဒၚေရႊတို႔ ျပန္ၾကမယ္” ဆိုၿပီး မတ္တပ္ရပ္ၿပီး ျပန္လမ္းကို ေလးကန္ေသာေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ လွည့္ထြက္သြားသည္။